[BEDİİ HAMİT]

Abdulmelik:
bu güzel konuyu delilleriyle dile getirmen hazırlaman ve emek vermen için bizden teşekkür,Allahtan mağfiret ..
sizin makalenizden anladıklarımı özetliyeyım;
1-günahı ne olursa olsun,büyük olsun küçük olsun,işlemeye devam edip ısrar ederse,ve bu halde ölürse cehennemliktir.buna ne şefaat nede aff vardır.
2-büyük günahlardan uzak kalmak kaydıyla,küçük günahların affolunacağı ümidi kuran ve sünnetle sabittir.
3-ister büyük ister küçük günah işlensin,nasuh tevbesi ile tevbe edip ölene dek sözünde durursa afff ümidi vardır.
4-kul hakkı olmamak kaydıyla her türlü günah tevbe ile kapanma müjdesi vardır.ettaibu bizenbi kemen la zenbe leh(teve eden günah işlememiş gibidir).
5-şefaat Allahın izni ile olur.Allah sevdiği kullarına taltif için şefaat izni vermekte.(peygamber,şehit,alim vs)
6-şefaat kayırmak,kurtarmak,ayrımcılık yapmak olarak algılanması yalnıştır.affedilmeyı hakkeden kuluna bir nimettir.şefaatçi şefaat eder,Allah kabul edermi etmezmi Onun bileceği..
7-hiç bir günah Allahın rahmetinden büyük olamaz.pişman olan günahkarın tek sığınağı Rabbi değilde kimdir?
8-şefaat günahkarları günaha teşvik eder ne kadar doğru ise,şefaati inkar,Allahın rahmetinden imitsizlik,artık afedilmem imkansız,nasılsa cehennemliğim psikolojisi de o kadar doğrudur.ikiside yalnıştır.islam günahkarı,zaniyi,bağiyi,zalimi düşündüğü kadar veliyi,alimi de düşünür.çözüm üretir.ne veliye cennet garantisi var ne zalime cehennem garantisi var.ikisinin ortak noktası tevbe etmek ve bağlı kalmak..

sırası gelirse devam ederiz.

yazarımızdan Allah razı olsun.