[iklimya]

Hayatımızda, bizim için en önemli unsurlardan birisi dilimizdir.
Yalan söylememize dilimiz yardımcı olur.
Tehlikesi büyüktür, onun tehlikesinden kurtuluş ancak susmakla mümkündür.
Efendimiz (s.a.v.) bu konuyla ilgili şöyle buyurmuştur :

“ Susan kurtulmuştur, susmak hikmettir.”

Ademoğlu sabahladığı zaman tüm azaları, dile şöyle seslenirler;
- Bizim hakkımızda Allah’tan kork, zira sen doğru olursan bizde doğru oluruz.
Sen doğru yoldan saparsan bizde doğru yoldan sapar,
Hakk’tan ayrılırız.
Rivayet ediliyor ki, Hz. Ömer , Hz. EbuBekir Sıddıkı dilini eliyle çekerken görür ve merak edip sorar:
- Ey Rasulun halifesi öyle ne yapıyorsun. EbuBekir şu cevabı verir:
- (Dilini göstererek) İşte beni tehlikeye sokan budur. der.

Allah’ın Sıddıkı bile böyle dedikten sonra, bizlerin hali nicedir.
Mü’min bir kimsenin dili, kalbinin arkasındadır. Konuşmak istediği zaman kalbiyle o şeyi düşünür,
sonra diliyle söyler.
Münafık bir kimsenin dili ise kalbinin önündedir.
Bir şey söylemek istediği zaman hemen diliyle söyler, kalbiyle düşünmez.
Hz. Süleyman diyor ki;

“ Eğer söz gümüş ise, sûkut altındır.”


_Hizmetkardan alıntı_