Vildan/İbrahim İnecik
Mai ve Reş bir romandı gözlerin...
Tarihin bile eskitemediği..
Gözlerin bir Günah'ın habercisi gibi..
Bakma bana öyle deruni iç çekişlerle..
Yoklukların ortasından geldim sana..
Bilmedin ne Kadrimi ne Kıymet'imi..
Emanet etmişken sana Kalbimi..
Sende Gittin..
Ey..
Yâr dediğim...
Nasılsın diye Sorma gecenin bu saatinde..
Hiç; ama Hiç iyi değilim..
Bunu en çokta sen bilmektesin..
Yüzüm düşmüş..
Bakışlarım donuk..
Resmine bakıyorum ;her renk koyu karanlık..
Senden geriye kalan; bela çiçeklerini kokluyorum artık ..
Kent'im Üşüyor; Vildan !! bakışların buz gibi ...
sesim Soluğum kesik..
aldığım Her nefes ;
Eski bir şehrin sokaklarına sürüklüyor beni
Adını sayıklayarak uyanıyorum uykulardan..
Saatler durmuş.;yalnızlıklar içinde gökyüzüne bakıyorum..
Karların Usulca sokak lambalarının ışıkları eşliğinde düşüşünü izliyorum..
Tıpkı sen gibi..
Ama..
Ama sen Yoksun..
Sadece Hayal Kuruyorum..
Mai ve Reş bir romandı gözlerin...
Tarihin bile eskitemediği..
Mültecisi olduğum gözlerinin hatırına..
Son kez baksaydın ya bana...!!
Yâr Dediğim...
İbrahim İNECİK