[YASEMİN ATAMAN]

Sevgi Kuşum Yaralandı Gülüm!

Sevgi Kuşum Yaralandı

Gülüm!



Sevgi kuşum kanat çırpamıyor
artık gökyüzünde süzülüp gönüllere akamıyor.
Umutla bekleyen kuşları önüne katamıyor.
Sevgi kuşum yaralandı gülüm!


Hangi yaralı gönül muhabbet sunabilir,
hangi yaralı gönül yükseklere uçabilir
Oysa
göklere çıkaracağımız bir davamız vardı.
Mahşere kadar beraberdik,
sözümüz yeminimiz vardı.
Davamıza

sevgi tohumu serpiyor, ,muhabbet pınarımızla suluyorduk.
Kimseler bizi yıkamaz, ,yıldıramaz, ayıramaz,
bir bedeniz dercesine meydan okuyordun.
Kanatlarımı kırdın!
sevgi kuşumu yaraladın.
Muhabbet terk etti bizi,
pınarımız kurudu, güvenim, umutlarım,
inancım her şey yok oldu.
Sevgi kuşum yaralandı gülüm!.








Söz vermiştik,
nice kanatsız kuşları beraber uçuracaktık.
Işık olacak yol gösterecektik,umut olacaktık cansız bedenlere,
muhabbete susayan gönüllere.
Sen benim rehberim,
ben bizi bekleyenlere rehber olacaktım.
Herkese ulaşacağız
ulaşmalıyız
diyorduk.
Gücümü sevginden,
kollarının altında olup
güven duygusundan alıyordum.
Nasılda inanıp güveniyordum!
Şimdi
sevgi kuşum yaralı gülüm!


Gökyüzünü gönüllerine aktığımız
tebliğ kanadı çırpan kuşlarla dolduracaktık.
Güller başlarını hep dik tutacak,
kanat sesleri ile huzur bulacaktı.
Sözün vardı,
mahşere kadar demiştin.
Mahşere kadar bendesin benimsin,
kanatlarımın altındasın
diyordun.

Şimdi gönül kuşum yaralandı gülüm!
Hemde kendi tabibinin elinden
kırıldı kanatları, yaralandı.
Sustu gönül kuşum kimseler göremez artık,
gözyaşlarını gönlüne akıtıyor damla damla.
Haykırmıyor artık sevgi var diye!
Yeryüzünde sözünün eri olan, güvenilir,
can deyip canını ortaya koyanlar var demiyor, gerçek seven
sevgiyi anlayanlar vardır demiyor.
Gönül kuşum yaralı gülüm!
Kimseye yetişmeyecek, yaraları sarmayacak,
umut olmayacak artık.



Sevgiyi hece hece biliyorum,
anlıyorum diyenler,
bu can bu bedende oldukça benimsin
canımsın diyenler, söz verip gülüm diyenler
sevgi kuşunu vurabilir mi?
Kolunu kanadını
kırabilir mi?



Yaralandım ya gülüm,
artık umutlarım güvenim, inancım yok,
tabibim yok,
hedefim
yok.
her şeyi sana teslim ediyorum,
ilk günkü gibi.

Dünyaya meydan okuyacak yürek acı içinde,
bizim sayemizde islamı tanıyanlar,
tuttuğumuz eller şaşkın,
çaresiz, umutla bekliyorlar yeniden dirilişi,
haykıran sesimizi.
Gönül kuşum haykırmayacak tabibi,
rehberi can yoldaşı olmadıkça.
Şimdi kan ağlayan bir yürek avuçlarında.

Gönül kuşum yaralı gülüm.
Hem de hiç bilemediğin anlayamayacağın kadar ağır yaralı.


Damla damla kanasın yüreğim.
Kanasın ellerime aksın ki,
yeryüzünde sevginin kalmadığını,
güvenmenin ne kadar acı verdiğini,
sözlerin bakışların can deyişlerin yalan olduğunu hatırlatsın.







Gönlüm yaralı, kanadım kırık.
Bir gün dönüp yaralarımı sarar yine gökyüzüne kanat çırpar mıyız?
Yüreğinde olduğumu ıspatlayabilir misin?
Sözüm söz diyebilir misin?
Kollarında güvenle sarabilir misin?





“Yüreklere akmak,
gökyüzüne davamızı yazmak hayal oldu."

Hayallerimi
yeniden yeşertebilir misin?



Yasemin ATAMAN