[YaŞuHa]

Mü’min, Sövmez, Lanet Etmez, Kötü Söz Söylemez

Mü’min, Sövmez, Lanet Etmez, Kötü Söz Söylemez
İbni Mes’ud radiyallahu anh’dan Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in şöyle dediği rivayet edilmiştir:

"Mü’min, insanların nesebine sövmez. Mü’min, lanetçi değildir. Mü’min, kötü ve pis söz söylemez."(Buhari-Edebül Müfret, Tirmizi, İbni Hibban, Hakim, Ahmed sahih senedle rivayet ettiler.)

Ebu Hureyre radiyallahu anh’den, Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in şöyle dediği rivayet edilmiştir: Doğru olan kişi, lanetçi ve sövücü olmamalıdır." (Müslim)
İbn Hibban şöyle dedi:

"Akıllı olan kimse kendisine yapılan kötülüğe, kötülükle karşılık vermez. Sövme ve lanetlemeyi düşmanına karşı silah olarak kullanmaz. Bu sebeble düşmanına karşı bir silah kullanmak istiyorsan öncelikle onun ayıbını düzelt ve sana laf atmasını sağlayacak bir kötülük yapma! Aileni de koru ki, düşmanının sana söyleyebileceği bir sözü olmasın." (Ravdatul Ukala s: 94)

Mü’minin her türlü sövgü, kötü söz ve mü’mine yakışmayacak amellerden uzak durması gerekir. Mü’minin böyle amellerden uzak durması, onun kalitesinin iyi olduğunu gösterir.
Bazı kimseler, bir kavme ya da birtakım kimselere laf atar, onlar hakkında ağza alınmayacak sözler söyler. İşte bunların her biri yapılmaması gereken birer sövgüdür. Gerçek mü’min, bu gibi hallerden kendisini sakındırır. Bu gibi hallerden sakınmayanlar ise imanın kalblerine yerleşmediği, cahiliye kirinden tam temizlenmemiş ve hastalıklı kimselerdir.
Yine gerçek mü’min, kendisine söven kimseye sövgüyle karşılık vermez. Zira kendisine sövülmesi, karşısındakine sövme hakkını ona vermez. Kaldı ki sövme işine ilk başlayan daha büyük günah işlemiştir. Bunu kızarak yapmak ise mazeret değildir.