[kamer34]

Dördüncü ve son bölüm
İddia:

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

“Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyin, zira onlar diridirler.”(Bakara: 154)

Şehitler ölmediklerine göre savaşa katılırlar. Onalrın hayatlarını tam olarak anlayamazsak bile bir bölümünü anlayabiliriz.

Şehitler kendilerine sığınan insanları korurlar, insanların dünya ile ilgili işlerine yardımcı olurlar.


Cevap:

Allah (c.c) şehitler hakkında şöyle buyuruyor:

“Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyin, zira onlar diridirler, ama siz bunu anlayamazsınız.”(Bakara: 154)

Şehitlerin bir hayatı olduğu doğrudur ama Allah Teâlâ, “Siz bunu anlayamazsınız.” dediği halde şehitlerin hayatını anlaşılabileceği nasıl iddia edilebilir?

Eğer anlayabileceğimiz gibi olsaydı, Hz. Hamza’nın şehit olmasına Hz. Muhammed sallAllahu aleyhi ve sellem o kadar üzülür müydü?

Madem Şehitler çağrılınca geliyorsa, Hz. Muhammed (s.a.v) zaman zaman onu çağırır ve ondan bazı şeyler isterdi ve bizim için de bu davranışı delil olurdu.

Allah (c.c)’ın “anlayamazsınız.” dediği bir konuda akıl yürütmek, her şeyi bilen Allah’a karşı haddi aşmaktır.

Allah Teâlâ müslüman orduları şehitlerle değil, meleklerle destekler. Bedir savaşında bu olmuştur:

“Doğrusu siz Bedir’de düşkün bir durumda iken Allah size yardım etmişti. Allah’tan sakının ki şükredebilesiniz. O gün sen müminlere şunu diyordun: Rabbinizin, indirilmiş üç bin melekle yardım etmesi size yetmez mi?” Evet, yeter. Eğer sabreder ve sakınırsanız onlar da hemen üzerinize gelirlerse Rabbiniz size, nişanlı beş bin melekle yardım eder. Allah bunu size, sırf bir müjde olsun ve böylece kalpleriniz yatışsın diye yapmıştır. Yoksa zafer, ancak güçlü ve Hakim olan Allah katından olur.”(Al-i İmrân: 123-126)

“O gün Rabbin meleklere şunu vahyediyordu: “Ben sizinleyim, haydi inananlara destek olun; ben inkar edenlerin kalplerine korku salacağım. Haydi vurun boyunların üstüne! Vurun onların her parmağına.”(Enfal: 12)

Bedir savaşına katılanlardandan Ebû Davud el-Mâzinî diyor ki:

“Bedir’de müşrik erkeklerden birini vurmak için peşine düşmüştüm. Daha kılıcım boynuna inmeden başı yere düştü. Anladım ki, onu bir başkası öldürdü.” (Ebû cafer Muhammed b. Cerîr et-Taberî, Tefsîr’ut-Taberî Beyrut 1412/1992, c.3, s. 423-424.)

Bedir savaşında Ebu Cehil, Abdullah b. Mes’ûd’a şöyle demişti:

“Bana öldürücü darbeyi sen mi vurdun yani? Bana bu darbeyi vuran, bütün gayretime rağmen mızrağımın ucu, atının tırnağına yetişmeyen kişidir.” (Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Ensârî el-Kurtubî, el-Cami’ li Ahkâm’il-Kur’an, Beyrut 1408/l988, c. III, s.125.)

Kurtubi, yukarıdaki ayetle ilgili olarak şunu söylüyor:

“Düşman karşısında direnen ve Allah rızasını gözeten her ordunun yanına melekler gönderilir ve onlarla birlikte savaşırlar.” (Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Ensârî el-Kurtubî, el-Cami’ li Ahkâm’il-Kur’an, Beyrut 1408/l988, c. III, s.125.)

Şehitlerin hayatını anlayamayız. Böyle bir konuda konuşmak için ya Kur’an’a ya da sahih hadislere dayanmak gerekir.

Geçmiş peygamberlerin veya eskiden şehit olmuş müminlerin ruhlarının Hz. Muhammed ile veya ashabıyla birlikte savaşa katıldıklarına dair tek bir delil yoktur.

Şehitlerle ilgili olarak şöyle buyuruluyor:

“...Onlar Rableri katında rızıklanmaktadırlar. Allah kendilerine bol bol verdiği için sevinçlidirler. Arkalarından gelecek ve henüz kendilerine katılmamış olan şehit kardeşlerine de hiçbir keder ve korku bulunmadığı müjdesinin sevincini duymaktadırlar. Onlar, Allah’tan gelen nimet ve keremin; Allah’ın mü’minlerin ecrini zayi etmeyeceği müjdesinin sevinci içindedirler.” (Al-i İmran: 169-171)

İkramı bol olan Allah, kendi yolunda ölenleri diğer ölülerden ayırıp özel olarak ağırlıyor. Bunların savaşa gönderildiğini kabul etmek için delil gerekir. Böyle bir delil olmadığına göre şehitlerin savaşlara katıldığını kabul edemeyiz. Çünkü ayetlere göre savaşa katılanlar meleklerdir.