Sonbaharda herhangi bir parkta, yere düşen kızıl yapraklara basıp yürürken, o yaprakların çıtırtısını duyup, tek aşkını düşündün mü? Hüzünü andıran sonbaharda çok yürümüşümdür yürüyüş parkurunun dili olsa en çok benden şikayet ederdi herhalde 
Sokakta, daha önce hiç görmediğin birine, günaydın, iyi günler, iyi akşamlar dedin mi
bir kez olsun selam verdinmi?
Evet çok demişimdir , en garibide "pardon tanışıyormuyuz ? ben hayır dediğimde neden selam veriyon kardeşim" olmuştur... Bir kitabın en sevdiğin bölümünü defalarca okuyup, sadece ama sadece o sayfaların yıprandığını gördüğünde güldün mü kendine? Çookk altı çizili ,kenarı işaretli... En yalnız, en çaresiz kaldığın anda bile ‘ bir sonraki gün bugün künden
iyi olacak’ deyip besleyebildin mi umudunu? En pozitifinden hemde... birinin ‘Sana ihtiyacım var’ dediği zaman
her şeyi bir kenara bırakıp binlerce kilometre yol gitmeyi göze aldın mı hiç?
Aldım Vanlı bir ablamız vardı onun için değil kilometre aylarca giderim ‘Seni seviyorum’ dedin mi sevdiklerine?
‘Senin için her şeyi yapabilirim’ dedin mi birine?
Ve bunu derken kendini huzurlu hissedebildin mi?
Elhamdülillah en samimi ve içten bir şekilde....
Allah c.c. razı olsun düşündürücü ve kıymetli bir paylaşım olmuş...