[Hasan Akcay]

Merhaba sayin Esadullah. Orda calisan kardesimiz beni gavs hazretleriyle bulusturmak istedi. Yalniz ona soru sormama izin verilmiyormus. Zaten sorsam bile cevap vermez, "Mollalara sor!" dermis.

Yeni ameliyat olmustum; sag kolumdan rahatsizdim. Gavs hazretlerinden onun iyilesmesi icin dua etmesini isteyebilirmisim. Bunun üzerine bulusmayi gerekli görmedim. "O benim icin uzaktan zaten dua etti," dedim.

Sünnet konusunda kendi acinizdan haklisiniz. Kuran'in disindaki cakma sünnete vakif degilim; vakif olmak ta istemiyorum. Ben Kuran'daki Islamin müslümaniyim. Benim imanima göre Islam Kuran'da Allah ne diyorsa odur. Imanimi tartisma konusu etmeye de razi degilim. Herkesin imani kendisine.

*

Aksam namazi bitti.

Önde tekerlekli bir koltuk vardi. Gavs hazretlerinin yüzü cemaate dönük olacak sekilde o koltuk, mihrabin önüne konuldu. Gavs hazretleri onun icine oturdu.

Orda calisan bir tanidik benim önde bir yere oturmami saglamisti ya; meger orasi tövbe alacaklar icinmis. "Kalkin!" dediler; bizi koltugun oldugu yere sürdüler. Sürünün icinde ben de varim.

Gavs hazretlerinin önüne, sagina, soluna oturduk. Ben iyi göreyim diye dizlerimin üstünde dik duruyorum. Ama gavs hazretleri ile aramda görevlilerden biri var. Ona "Cekilir misiniz!" dedim. Ters ters yüzüme bakti. Baska bir görevli onu kolundan cekti ve "Sakin ol!" diye uyardi.

Bir sarigi onbes kadar seride ayirmislar. He birimiz bir seridin ucunu tuttuk. Seritlerin öteki ucu her halde gavs hazretlerinin elindeydi. Böylece mürsit ve biz bir olduk.

Ben seridi sol avucumun icine almak istedim. Görevliye "Yeni ameliyat oldum; sag kolumu kaldiramiyorum," dedim. "Hayir! Sag el!" dedi. "Zaten kisa sürecek; bi sey olmaz."

Düste gibiydik. Bir yerimize igne batsa onun bile ayirdina varamazdik. Ama gavs hazretleri sakindi. Sakin sakin yanagini kasiyordu. O söyledi; biz hep birlikte yüksek sesle tekrarladik:

Ya Rabbi! Bütün yapmis oldugum günahlardan ben pismanim. Keske yapmasaydim. Insallah bir daha yapmiyacagim. Ve gavs hazretlerini seyhim olarak kabul ediyorum.

Son cümle haric, bu tövbenin her cümlesini samimiyetle söyledim. Ama son cümle. I-ıh. Benim bi tek seyhim var. O'ndan büyük seyh yok. O'ndan baskasini seyh edinemem.