Bu gözyaslarim neden akar Efendim?!
Evlâtlarinin garipligi yürek daglar Efendim?!
Gülüm, goncam, reyhanim soldu, Efendim?!
Bu gözyaslarim neden akar Efendim?!
Yaranla kanayan sineler merhem mi tutar?
Güle vurgun gül Efendim, ruhumda yatar…
Sensiz su kötü âlemde ayim, günesim batar…
Bu gözyaslarim neden akar Efendim?!
Musa gibi Tur-u Sina’da atesim yakilir.
Ruz-u mahserde küçük büyük denmez bakilir.
Tüllenen aksamlarda gözlerin hayalime takilir.
Bu gözyaslarim neden akar Efendim?!
Etle, kemikle gezen kalbi, kelepçeli ruhu, esirim;
Affeden, bagislayan, günahlardan geçen Kerim’im!.....
Tebessümü cihan degen Ey Hak Dostu Farukî’m!.....
Bu kahirla akan gözyaslarim neden çaglar Efendim?!
Yillar var ki gökleri tuttu ahim, gülmez yüzüm…
Su zalim nefse kâr etmiyor sözüm,
Pinarlarim kurudu gayri kan akitir gözüm.
Tut ellerimden, çek kendine sar yarami Efendim!...