[Esma_Nur]

Sonbaharda Annelik Başkadır!

Sonbahar geldi...

Yeni mevsim tüm kuşatıcılığıyla saçlarımızdan, iştahımıza; ruhumuzdan, cildimize kadar her yerimizi sarıp sarmaladı. Eylül'ün adı anneler için "okul" olduğundan heyecanla kalemler, kitaplar alındı. Okul yollarına düşüldü.

Bir yandan yeni eğitim sisteminin getirecekleri ve götürecekleri konuşula dursun, bir yandan da güz depresyonu kapılarımızı yavaştan tıklatmaya başladı.

Hepimizde bir yorgunluk, bir halsizlik...

Öyle ki hayatımızdaki bütün rolleri etkileyecek bir isteksizlik...

***

Mevsim her ne kadar sonbahara dönse de, çocuklarımızla geçireceğimiz zamanlarda yaprak dökümü yaşamayalım. Sonbahar anneliğinin tadını çıkararak içimizdeki depresif kadına "dur" diyelim.

Bu mevsimin en güzel tarafı havanın yaz kadar sıcak, kış kadar soğuk olmayışı sanırım. Böylelikle çocuklarımızla masal okumaya ara verip, kainat kitabını satır satır okumanın tadını çıkarabiliyoruz.

Yağmur sonrası toprak kokusu, ağaçların kurumuş yaprakları, yağmur damlalarının oluşturduğu su birikintileri çocuğumuz tarafından keşfedilmeyi bekliyor.

Tabii biz yetişkinler için de, içimizdeki çocukları ortaya çıkarmanın vakti gelmiş oluyor. Kimin ne diyeceğine, ne düşüneceğine aldırmadan, kaygısızca "çocukla çocuk olmanın" vakti sonbaharda daha bir hissediliyor. Yazın plajlarda itinayla yapılmış kumdan kalelerin yerini, sararmış yaprak koleksiyonları alıyor.

***

Ne yazık ki bir çoğumuzda çocuğumuzu okula "gereğinden fazla" emanet etme durumu var. Henüz daha çocuğumuz 3-4 yaşlarındayken başlıyoruz sorumluluklarımızdan kaçmaya.

"Tuvalet eğitimiyle ben neden uğraşayım, okulda yaparlar."

"Okula göndereyim de uykusu, yemesi düzene girsin."

"Okul başlasa da biraz sorumluluk almayı öğrense..." cümleleri sizler için de tanıdıktır sanıyorum.

Aslında okula havale ettiğimiz sadece çocuk büyütmenin sorumluluk kısmı da olmuyor çoğunlukla. İşin eğlence tarafını da -neden bilmem- okula bırakıyoruz. Çocuğumuzla çocuklaşmak, eğlenmek, oyunlar oynamak da zor geliyor olmalı ki, okul sonrası eve gelen çocuğumuzu televizyona ya da bilgisayara mahkum ediyoruz. Sonra da "bu çocuk neden bu kadar televizyon izliyor" çığlıklarıyla uzmanlara koşuyoruz.

Oysa hiçbir çocuk kendisiyle keyif alarak alakadar olan bir anneye televizyonu tercih etmez!

Eminim bundan!

İsterseniz bir deneyin. Çocuğunuz okuldan geldiğinde onun için yaptığınız çikolatalı kekin ve ev yapımı limonatanın yanına sevginizi de iliştirin. Beraber oyun oynamanın, resim yapmanın, boyama yaparken elinizi yüzünüzü boyaya bulamanın tadını çıkarıverin.

Bir bakın neler değişecek...

Hep beraber bakalım...

Sonbahar anneliğinin tadını çıkaralım...

***ALINTI