[dua dilencisi]

Pilevne türküleri ağıtlara dönüşürken,
Çeçenyada yiğitler
İnancın, emeğin ve aşkın
Kılcal damarlarına ulanıp sustular...
Ve ne Bağdattan
Ne Şamdan
Ne Mekkeden
Ne Diyarıbekirden
Ne istanbuldan
Ne Buharadan
Bunca telefon direğine rağmen kimse kimseyi
Duymuyor

Seni de vururlar bir gün ey acı
Halepçede soldurulmuş gül gibi
Bu sevdaya düşsen sen de yanarsın
Suskun, sıcak, uzun yaz geceleri

Önceleri acıyı yaşayanlar muhdeşem hedefler peşinde yaşasalarda gurur duyulacak ve unutulmayacak şeylere imza atmış ya bugünki insanların acısı hep averelikten fitnelikten ve okurken acı vurulurmu diye bir an düşündüm keşke öyle olsa hiç bir acı hiç bir yüreğe kendini hissettirmeden zarar vermeden hemen vururduk ...