[Mahru]

tanıyamıyorum kendimi
sinirlendiğim zaman gözüme bir perde iniyor sanki
ağlamak istiyorum
geçer sanıyorum fakat
bu sinir geçmez
hüzünlüyüm işte
ben böyleyim
kendimi bile tanıyamayan benim
kırılganım neolur dikkat edin kırmayın
sizede kızmayim

yalanlar nefret ederim suskunum hüzünüm
ağlarım bak gene
kusurabakmayın geceler
ölmemi istemeyin gündüzler
ben beni tanıyamayan benim
sessizce belkide ağlayarak
bir gün buralardan giderim...