[FECR]

Ölüye Telkin mi?

ÖLÜYE TELKİN Mİ?
Mezar imamından başka meyyitin kabri başında kimse bırakılmadı.
İmamın yalnız başına kabrin başında kalışı bazı meraklı gazetecilerin dikkatini çekmişti. Gazetecilerden birisi orada bulunan bir din görevlisine yanaşarak sormaya başladı;
“Kabrin başındaki imam ne yapıyor?”
“Telkin veriyor...”
“Anlayamadım. Biraz açar mısınız?”
“Efendim, ölüye bazı hatırlatmalarda bulunacak.”
“Neyi hatırlatacak?”
“Allah'ı Peygamberi Kitabı, Dini...”
“Bu hatırlatma ona ulaşıyor mu?”
“Ümit ediyorum efendim.”
“Yani diriden ölüye mesaj mı?”
Din görevlisi konuşurken suç işliyormuş gibi cevap veriyordu gazeteciye. Gazetecinin bunaltıcı soruları karşısında en sonunda susmayı yeğlemişti.
Esasen telkinde yapılan şuydu. Ölen adam olur ki ölümden sonra münker ve nekir gelip kendisine sual sorduğunda hatırlayamaz. Diri imam, ölünün kabri başında ölüye bunları hatırlatmaya çalışır.
“Ey filan kadının oğlu falanca! Hatırla, zikret, şahadeti söyle. Hatırla, Allah'tan başka İlah yoktur. Allah'tan başka yaratıcı, rızk verici, öldürücü, diriltici yoktur.
Ey filan kadının oğlu, de ki:
Ben yegâne yaratıcı, rızık verici, öldürücü ve mutlak hâkim olarak sadece Allah'ı tanıyorum. Allah'tan başka İlah yoktur.
De ki:
Rabbim Allah, dinim İslam, peygamberim Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.)
De ki:
Bana rehberlik eden Kitabım, Kur'an'ı Kerim'dir.
Hatırla bunları ey ölü ve de ki:
Terbiye edicim, koruyucum, kendisine itaat ettiğim, hüküm ve yetki sahibi bildiğim Sen'sin Rabbim.
Ey filan kadının oğlu de ki:
Ya Rabbi ben ancak Sana kulluk edileceğine, Sen'den yardım dileneceğine, Sana itaat edileceğine inanırım.
Sen benim yegâne Rabbimsin.
Hatırla ey ölü, hatırla bunları...
Verilen telkin ile bunlar hatırlatılır ölüye.
İslam'ı bilen kardeşlerimiz “Bu telkinden ziyade, açık tebliğdir” diyeceklerdir.
Evet, açık tebliğdir bu!
Ölülere açık tebliğ!
Ölülere olduğu için bir sakıncası yok. Ölülere olduğu için telkin veren imam efendi rahat. Hiç korkmuyor telkin verirken.
Oysa aynı imamı bir hafta önce mevtanın makamına göndererek “Adam sağ iken bunları anlat” deseydik, ne mümkün efendim! Bize korkuyla bakarak “Siz benim ekmeğimle mi oynuyorsunuz?” diyecekti.
Fakat artık rahattır! Korkmasına gerek yoktur. Nasıl olsa ölüdür kabirde yatan, kabirden kalkıp kendisini işten atacak veya sürgüne gönderecek değil ya!
Bu rahatlıkla telkin vermeye devam etmektedir.
Telkin veren imama bakarak toprağın altındaki ölüyü düşündüm. İmam ikide bir “Hatırla! De ki” diyordu. Neyi, nasıl hatırlayacak ve nasıl diyecekti ki!
Sağlığında kimi Rab kabul etmişti?
İlahı kimdi? Kime kulluk yapıyordu?
Hangi dine bağlıydı? Hangi dini yaşıyordu?
Kabirde yatan gerçek bir Müslüman ise Rahman ve Rahim olan Allah zaten onu zor durumda bırakmazdı. Böyle bir sorgulamayla karşılaşacaksa zaten onun için korku yoktu. Yaşadığı din İslam ise elbette ki “Dinim İslam” cevabını verecekti.
Diyelim ki şaşırdı, söyleyemedi.
Söyleyemedi diye elbette ki Hıristiyan veya Budist kabul edilmeyecekti! Yaşadığı din İslam ise tabii ki gayrimüslim muamelesi görmeyecekti. Fakat yaşadığı din İslam değilse, diriyken İslam'da değilse ölümünde verilen telkinin veya ölüsüne verilen tebliğin ne faydası olacaktı?
Bu telkin İslam'a ne zaman ve nerede girmişti?
Dünya Müslümanları için mümtaz Önder ve örnek olan Resulullah (s.a.v.) dirilere tebliğ ediyor, dirileri uyarıp korkutuyordu. Kur'an'ı Kerim, Yasin suresinde beyan edildiği gibi dirileri uyarmak için indirilmişti.
Peki, bu din görevlileri ne yapıyordu?
Ölülere telkin verip, dirilerden bahşiş toplayan bu şaşkınlar kimdi?
Yoksa gerçek ölüler bunlar mıydı?
(Mezar Notları 13, Muammer Özkan)