Bir Annenin Günlüğünden...
Bir Annenin Günlüğünden...
Sisli bir güz gecesi… Gece soğuk; duyarsız insanlığın yürekleri gibi. Dışarı buz kesiyor taşlaşmış yürekler misali. Puslu hava nasıl saklıyorsa etrafı öylece saklı duygular, insanlıklar içinde berraklığı arıyoruz.
Sehere yakın bir zaman diliminde, yüreğimin en nadide yerini kaplayan minicik varlığın, gecenin soğuğunu kırmaya yetiyor bile.
Zaman geçtikçe büyürken kalbinin derinliklerindeki olgularda yeşermeye başlıyordu. Seni kucağıma alıyor, naçizane aklen yardımcı olmaya çalışıyordum. Yaratılan ilk insan Âdem peygamberi öyle özümsemiştin ki çocuklarını sorduğumda ‘birisi iyi insan’ diğeri ‘kötü insan’ diye ekliyordun her defasında. Ardından yorumluyordun o minik dünyanın heyulasında. Kimler iyi insandır, iyi insan nasıl olur, iyi insan Habil, kötü insan Kabil olur diye anlatıyordun birer birer.
‘Beni seviyor musun?’ demiştim.
‘Seviyorum anneciğim!’ dedin.
‘Peki, sevgi nerede? Bana sevgini gösterir misin?’ demiştim. Ellerinle ‘bilmiyorum’ işaretini yaparken tebessümle ‘sevgi görünmez ama ifade edilir az önce söylediğin gibi’ dedim sana.
Sonra ‘karanlık olduğunda korkuyor musun?’ diye sordum.
‘Evet’ dedin usulca.
‘Başka nelerden korkarsın?’ dediğimde ufacık dünyanda büyüttüğün ‘böceklerden’ yanıtını verdin.
‘Peki, korku nerede, gösterir misin?’ Soruma yine vücut dilinle cevap verdin.
‘İşte korku da hissedilir ama görünmez. Yani korkarsın, korktuğunu bilirsin ama göremezsin o duyguyu. Sana elini, gözünü, bacağını her şeyini veren Rabbimizi de göremiyoruz’ dedim.
‘Anne gözüm olmasaydı göremezdim, kulağım olmasaydı seni duyamazdım değil mi?’ kelamınla Allah’ın seni, insanı ne güzel yarattığını anlattın bana. Seninle beraber teşekkür ettik Rabbimize bizi sağlam bir vücutla yarattığı için ve niyazda bulunduk akidemizi, imanımızı da sağlamlaştırması için…
O ufacık dünyanda bu diyalogu yapmak özgür dünyanda sana itiraz dahi sundurmamıştı. Her şeyi sorgulayan belleğin yaratılış ve yaratıcıyı sana inkâr ettirmiyordu. Aksine betimlemeye çalışıyordun kareleri. Ama büyüdüğünde göreceksin ki kimi insanlar gereksiz mantık oyunlarıyla –aslında mantık dışı olan- bizim inandığımız değerleri inkâr etmekle kalmayacak senin de aynı safta yer alman için aklını her daim karıştırmaya çalışacaklar. Şimdilik haberlerden, dizilerden, magazinden uzaksın. Açıp önüne oturtsam kadınların ahlak dışı giyimine ‘ anne ayıpsız giyinmiş’ tepkisini verirken anlattıklarını duymayacaksın… Senin dünyanda iffetsizliğin, hayâsızlığın, taşkınlığın tarifiydi ‘ayıpsız’.
Bilemiyorum gençliğinin baharında ruhunu kirletmek için hangi edebi yazarın eserine yozlaşma hedefinde katkılar ekleyerek sizlere sunacaklarını. Televizyon izlemesen bile haberlere bile konuk olabilen o sahte dünyalardan ne kadar uzak olacaksın bilemiyorum. Bilemiyorum cep telefonuna kadar ulaşan internetin sizlere hangi kirli bağlantılarla bağlanacağını. Facebook’da kimlerle dost olacağını. Senin yeni açacak baharını nasıl kuruturum diye neler çıkaracaklarını inan bilemiyorum yavrucuğum.
Ama dua ediyorum kanayan yüreğimle her daim. Kaybedilen gençliğin içinde yer almamanız için. Yaşar da görürsem o yıllarını senin, ola ki seversen bir diziyi, bakmak istersen, yanına oturur, izler, bittiğinde din dışı, ahlak dışı, İslam dışı yayınların müzakere ve tebliğini yaparım ruhunu incitmemeye özen göstererek. Senin de rızanla. Kumandamızın benliğimizi ele geçirmesine bizi kumanda etmesine izin vermeyiz.
Şu an gündemde olan dizilerin verdiği ilişkilerin olumsuz etkilediği kişiliğin yanı sıra böyle hayâdan uzak yaşayanların bizi yaratana karşı ettikleri en büyük hakaret olduğunu anlatmaya çalışırız herkese. Birbirine güvenin yıkıldığı zaman dilimini aile içine çekerek normal görüntüsü verilen bu dizilerin artık yaşandığına şahit oluyoruz. İstisnasız her dizide -inanca aykırılığı bir yana- içimize kadar gelen hemen yanı başımızda -işlenen günaha- ahlaki duyarsızlığı okuyoruz evlerde.
Hayâsını kaybeden her şeyini kaybeder, seni var edenin emrinde yaşamamak hayâsız yaşamaktır. Zararsız görünen gizli hayâsızlığın bedenle değil beyinle de olduğunu her fırsatta hatırlatmalıyız dünyaya, insanlara…
‘Mü’min erkeklere söyle gözlerini sakınsınlar ve ırzlarını muhafaza etsinler. Bu kendileri için daha temizdir. Şüphesiz ki Allah her şeyden haberdardır.’
‘Mü’min kadınlara da söyle gözlerini sakınsınlar, ırzlarını muhafaza etsinler…’(Nur Suresi 30–31)
Canım yavrum Rabbimize şükür basamakları oluştururken senli dünyam bakmışım ki ufkumun rehberi olmuş.
Rabbim masumiyetinizi bozmasın. Rabbim hiçbir uzvun hayâsızlığını yaşatmasın. Rabbim bizleri bir an nefsimizle baş başa bırakmasın. Rabbim bizleri kendine dost kıldıklarından eylesin inşallah. O’nun rızası doğrultusunda yaşamak ve haşr olabilmek duasıyla…
Büşra Alim