“İyi insanla arkadaşlık eden, güzel koku satıcısının yanında duran kimse
gibidir. Güzel koku satan, her durumda yararlıdır; ya ondan koku satın
alırsın ya da o kendisi sana ikram eder. Yani onun yanında bulunduğun
sürece, güzel kokudan yararlanmışolursun. Kötü arkadaşise körük çeken
kimseye benzer. Ya körükten çıkan kıvılcım orada bulunanın elbisesini
yakar ya da en azından körüğün kokusu onun üzerine siner.” (Buhârî,
“Zebâih”, 31; Müslim, “Birr”, 146; Ebû Dâvûd, “Edeb”, 16)