[MuntazarElZeydi]

Eğitim Anne Karnında Başlar

Çocuk eğitimi esasen çocuğun doğumuyla başlar. Hatta ifade edilen kanaat anne karnında iken başladığıdır. Çünkü daha yeni yeni anlaşılıyor ki anne karnında iken çocuk dış dünyadaki sesleri duyabiliyor, annesinin mutluluğundan, hüznünden, acısından, sıkıntı ve streslerinden etkilenebiliyor. Bu da gösteriyor ki eğitim anne karnında iken başlar, çocuğun doğmasıyla devam eder. Çocuk küçük yaşta iken Kur an öğretilmemeli, namaz öğretilmemeli, dini bilgiler verilmemeli çocuğun bünyesi bunu kaldırmaz ifadelerini kullanıyorlar. Bunu da ‘araştırma ve veriler göstermiştir ki…’ gibi başlıklarla sunarlar. Ama bunu diyebilirim ki bütün bu veri ve araştırmalar tek kelime ile uydurmadır. Çocuklara anlattığınız hikâyeleri, hayali, ejderha, cüce hikâyeleri ve gösterdiğiniz mantık dışı resimleri kavrıyor da iş meleklere, ahirete, namaza, Peygamber sevgisine gelince mi bünyesi kaldıramıyor? Bu son derece zararlı bir davranıştır. Oturtulduğu temel esas da yanlıştır. Yapılmak istenen de açık ve nettir. Çocukta ilk çağlardaki eğitim daha kalıcı ve sağlam olur.
Çocuğun şahsi karakteri 2-7 yaşları arasında oluşur. Bu yaş aralığı çok önemlidir. Çünkü hayatı boyunca bu dönemin tesiri olur. Bu da okul öncesi dönemdir. Hassas olunması gereken dönem ise çocuğun 3-4 yaşları arasında geçirdiği huysuzluk devresidir. Çocuk daima sevgiye muhtaçtır. Çocuk güzel bir davranışta bulunduğunda bu hoş karşılanmalı ve bu ona hissettirilmeli, aynı şekilde yaptığı yanlışlara da göz yumulmamalı ve bu ona anlatılmalıdır. Çocuk ne yaparsa sevileceğini ve ne yaparsa kızılacağını bilme hakkına sahiptir. Özellikle, yanlış konusunda anne ve baba kesin tavır almalıdır. Böylece karşılıklı denge kurulur ve çocuk doğru ve yanlışı kavrar. Her istediğine ulaşamayacağını, her ağlamanın, huysuzlanmanın fayda vermeyeceğini bilir. Hassas olunması gereken bir diğer yaş aralığı ise murahata dediğimiz ergenlik öncesi yaklaşık iki yıllık dönemdir. Bu dönemde çocukta anormal büyüme olur. Bu da çocuğun vücut dengesinde sıkıntı yaşamasına sebep olur. Çocuk, dengesini sağlama problemi yaşayabilir. Örneğin eline aldığı bardak elinden düşüp kırılabilir, kafasını masanın köşesine çarpar, olmadık yerde yere düşer. Bu dönemde anne, babaların biraz daha dikkatli ve anlayışlı olmaları gerekir. Onu kesinlikle rencide etmemeli, azarlamamalıdır.
Çocuk eğitiminde en fazla karşılaşılan sorun çevreden kaynaklanıyor. Peygamberimiz aleyhisselatu vesselam iyi dostu, hayırlı arkadaşı tavsiye ediyor. Bu aynı zamanda büyükler için de geçerlidir. Büyüklere yansıması ise siz aile çevrenizi güzel insanlarla donatırsanız çocuklarınız da onların çocuklarıyla tanışmış olacaktır. Anne ve babalar çocuklarının kiminle arkadaşlık ettiğine dikkat etmeli. Bir başka ve belki çocuklar için en büyük sıkıntılardan biri artık ailenin içine sızan televizyon ve bilgisayarın getirdikleridir. Bunlar üzerinde durulması gereken önemli şeylerdir. Çocukların internette karşı karşıya kaldıkları tehlikeler bellidir. Çocuklar internet başında iken, bilgisayarda oyun oynarken anormal oturmaya başlar. Öte yandan bilgisayar çocukları alıcı kılıyor, verici kılmıyor yani çocuk konuşmuyor, anlatmıyor, arkadaş edinmiyor, oynamıyor. Dış çevredeki oyunun içerisinde çocuk kural öğrenir, arkadaşlık öğrenir, her istediğinin olmadığını öğrenir. Bazen galibiyeti, bazen mağlubiyeti öğrenir bütün bunlar çevreyle uyumuna yardımcı olur. Ama bilgisayar ve televizyona kilitlenen çocuk bunları unutur.

Dr.M.Şerafeddin KALAY