 Cevap: Dedenin Hikayesi
YİRMİ İKİNCİ BÖLÜM
...komşu ormandan bir atmaca hızla güvercine doğru atak yaptı. Bunu gören kartal:
--Derhal geri dön ve bana doğru gel.
Güvercinin kalbi güm güm atmaya başladı. Geriye dönünve atmacanın saldırısı boşa gitti. Kartal atmacaya hücum etti. Atmacaya yaklaştı ve ensesine bir pençe attı. Neye uğradığını şaşıran atmaca ağaçların arasında gözden kayboldu.
--ALLAH (cc) senden razı olsun.
--Ecmain inşaALLAH. Ya iyi ki Dede beni seninle göndermiş ha. Hadi bakalım, yola devam inşaALLAH.
--Evet ya, daha gidecek epeyce yolumuz var.
Kartalla güvercin, başka bir olayla karşılaşmadan Dede'nin evinin olduğu yere varmışlardı. Güvercin:
--Sen burada beni bekle. Ben mektubu verip geliyim inşaALLAH.
--Peki. Sakın geç kalma.
--Kalmam inşALLAH.
Güvercin Dede'nin evinin yolunu tuttu. Evin yanına vardığında, Torun'un sesini duydu. Yine Nenesi ile tartışıyordu.
--Ya nene, nereye gitti dedem. Ben dedemi isterim.
--Kızım bilmiyorum. Doğrusunu istersen, ben de pişman oldum. Deden gittikten sonra, yokluğunu iyice hissetmeye başladım. Dedenin başının etini yedim, biliyorum. Keşke burada olsaydı da obenim başımın etini yeseydi. Hadi bakalım, sen biraz bahçeye çık. Ben ortalığı süpüreceğim.
--Tamam.
Nene'nin bu itirafı Torunu etkilemişti. BU sefer hiç tiraz etmeden dışarı çıktı. Bunu gören güvercin:
--İyi yav. Tam istediğim gibi oldu bu iş, diyerek toruna doğru süzüldü. Torun da güvercini görmüştü. Güvercinin ağzında bir kağıdın olması torunu şaşırtmıştı.
--ALLAH! ALLAH! Bu da ne? Ya yavrulama zamanı da değil. Bu yuva yapma işine de benzemiyor. Tuhaf, çok tuhaf.
Güvercin alçaldı, toruna iyice yaklaştı ve mektubu önüne bıraktı. Torun iyice şaşırmıştı. Bu da neyin nesiydi? Eğilip kağıdı aldı. Kağıtta bir şeyler yazılıydı. Heyecanla açtı ve açmasıyla bağırması bir oldu. Onun bağırmasına Nenesi koştu.
--Ne oldu kızım?
--Dedemden mektup var.
--Neeeeeeeeee, mektup mu?
--Evet!
--Kim getirdi?
--Bir güvercin.
--Güvercin mi? Kızım sen iyi misin? Ne güvercini? Masallarda olur o.
--Ya inanmıyorsan al oku.
Nene mektubu alıp bir çırpıda okudu. Evet bu Dede'nin yazısıydı. Yalnız mektubun güvercin tarafından getirilmesine hâlâ akıl erdiremiyordu.
--ALLAH! ALLAH! Nasıl olur bu?
--Nene!
--Buyur kızım!
--Gidecek miyiz, Dedemin yanına?
--Kızım acele etme. İyice düşünüp taşınmalıyız. Şu mektubu bir daha iyice okuyalım hele. Hadi bakalım içeri gidelim.
Mektubu bıraktıktan sonra ağaca konan güvercin. Neticeyi adlıktan sonra, havalandı ve kartala doğru uçmaya başladı. Az sonra kartalla buluştular.
--Ne yaptın?
--Tamam, mektubu verdim. Torun aldı ve Nenesi ile birlikte okudu. İkisi de çok sevindi.
--E sevinilmeyecek bir haber de değil hani. Hadi bakalım. Yolumuz uzun.
--Evet ya, gidelim.
Birlikte havalandılar ve kendi ormanlarına doğru yol almaya başladılar. Gelirken güvercinin saldırıya uğradığı yere varmışlardı ki...
YİRMİİKİNCİ BÖLÜMÜN SONU
|