Efendimizin Akrabaları..
E F E N D İ M İ Z İ N A K R A B A L A R I
Resulullah efendimiz, “Allahü teâlâ, bana eshab ve akraba olarak en iyileri seçti.” buyurdu. Yine Efendimiz, Ehli Beytinin, Eshabının, evlilik, kız alıp verme gibi sebeblerle akrabalık bağı olanların Cennete kendisi ile beraber olacaklarını bildinrmişlerdir.
Peygamber efendimize akraba olmakla şereflenenlerden bazıları şunlardır:
1- Kayınpeder olanlar: Hz. Ebu Bekir, Hz. ömer, Hz. Ebu Süfyan.
2 - Damat olanlar: Hz. Osman ve Hz. Ali.
3- Kayınvalide olanlar: Âişe validemizin annesi ümmi Ruman, Hafsa validemizin annesi Hz. Zeyneb, ümmi Habibe validemizin annesi Hz. Hind.
4- Kayınbirader olanlar: Hz. Abdullah bin ömer, vahiy kâtibi Hz. Muaviye.
Bu dört grup akrabadan birini sevmemek tehlikeli olur. çünkü bir hadis-i şerifte,”Ebu Bekir, ömer, Osman ve Ali’nin sevgisi bir münafığın kalbinde toplanmaz” buyuruldu. (i. Asakir)
Bir kimsenin geçmişi değil son durumu önemlidir. Mesela, Ebu Süfyan öncleri islama düşmandı. Daha sonra Müslüman olduktan sonra büyük hizmetleri oldu. Taif gazasında çok kahramanlık etti. Bir gözü kör oldu. Resulullah efendimiz, “Ya Eba Süfyan! Hangisini istersin? Eğer dilersen, dua edeyim, gözün yerine gelsin. Eğer dilersen Allahü teâlâ, Cennette sana bir göz versin” buyurdu. Ebu Süfyan, Ya Resulallah! Cennette göz verilmesini isterim dedi ve avucunda duran gözünü yere attı. Ebu Süfyan hazretleri Yermük gazasında da, çok kahramanlık etti. ikinci gözü de burada çıktı ve orada şehid oldu. (Medaric-ün-nübüvve, Mevahib-i ledünniye)
Resulullah efendimiz, kayınbiraderi Hz. Muaviye için de, “Ya Rabbi, ona kitap öğret, ülkelere sahip et ve azaptan koru” buyurdu. (imam-ı Ahmed, Taberani)
Bunun için bu mübarek insanlardan bahsederken sıradan bir insandan bahseder gibi konuşmamalıdır. Her zaman edepli, terbiyeli olmalıdır. Her birinin ismini hürmetle, saygı ile söylemelidir. Birinin adı söylenince “radıyallahü anh (Allah ondan razı olsun)” denemelidir. iki kişi için “radıyallahü anhüma (Allah o ikisinden razı olsun)” Birkaçı veya hepsi söylenince “rıdvanullahi teâlâ aleyhim ecmain” veya kısaca “radıyallahü anhüm (Allah onların hepsinden razı olsun” demelidir.
Bunlara saygısızlık eden Resulullahı üzmüş olur.