Muaz b. Cebel'in Ölüm Anında, İlme Olan Rağbeti Hakkındaki Sözü
Muaz b. Cebel vefat edeceği sıralarda ikide bir "Sabah oldu mu?"diye sorardı. Ona "Hayır, daha olmadı"diye cevap verilirdi. Son sorduğunda"Evet, sabah oldu"denilince, Muaz "Sabahında ateşe gidilen geceden Allah'a sığınırım. Merhaba ey ölüm, hoşgeldin. Sen ömrümde ilk defa bana uğrayan bir ziyaretçisin. Fakir bir dostuna gelen bir sevgilisin. Yâ Rabb! Bugüne kadar senden korkuyordum. Fakat ben servet biriktirmek, kanallar açıp tarlaları bahçe haline getirmek gibi işlerle uğraşmak için dünyada kalmak istemiyorum. Şiddetli sıcaklarda susuz kalmak, hayatın zorluk ve meşakkatlerini yüklenmek ve zikir meclislerinde âlimlerle dizdize oturup seni anmak için dünyada kalmak istiyorum"dedi (28).
[1] Ebu Nuaym, Hilye, I/1239 (Muaz b. Cebel'den; Camin'l-Beyan, I/5.