cemaatler!!! bos soz dersi....
Rasulullah (sav)’ın zamanında onun tebliğinin
önünü kesmek, insanların onu dinlemesini
engellemek için müşrikler bir alternatif yol
buldular. Kur'an’ın iman çağrısını ve insanların
onu dinlemeye olan iştiyakını bu alternatif
yolla kesmeye çalıştılar.Nadr bin Haris Hira ve
Şam’a gitmiş, oralardan çeşitli halk efsaneleri,
Rüstem ve İsfendiyar gibi krallarla ilgili
menkıbeler öğrenmişti. Mekke’ye dönüşünde
halkın arasına girerek her mecliste öğrendiği
bu kıssaları anlatmaya başladı. Böylece
insanların Rasulullah (sav)’a kulak vermelerini
engellemeye çalışıyordu. Rasulullah (sav) ne
zaman ki bir meclise oturup Allah'ı ansa peşine
hemen bu kişi gelir kendi kıssalarını anlatırdı.
Sonra “benim kıssalarım
Muhammed’inkinden daha güzeldir.” diyerek
alay ederdi. Hatta bu adam işi daha da
azdırarak şarkıcı bir cariye satın aldı. İslam’a
girmek isteyenleri tutup bu şarkıcıya getirir,
onu yedirip, içirir, eğlenceye daldırırdı. Sonra
da “bu Muhammed’in çağırdığından daha
hayırlıdır.” diyerek insanları haktan saptırmaya
çalışırdı.
Allah-u Teâlâ onun hakkında şu ayeti kerimeyi
indirmiştir:
“İnsanlardan öyleleri var ki herhangi bir
ilmî delile dayanmadan Allah yolundan
saptırmak ve sonra da onunla alay etmek
için boş lafı (lehvel hadîs)i satın alır. İşte
onlara rüsvay edici bir azap
vardır.” (Lokman,6)
Bu gün de Nadr bin Haris’ler yok mu?
Meclislerine topladıkları insanları Kur’an
okumaktan, öğrenmekten alıkoymak için,
ölülerin menkıbeleri ile veya bir dizi kerametle
onları dinlerinden alıkoyanlar yok mu? Var
elbette.
Bugün hangi tasavvuf dergâhında yücelttikleri
şeyhlerin düzmece hikâyelerinden başka bir şey
anlatılıyor ki?
“Rasulullah (sav) buyurdu ki” diye başlayan
hadisler terk olunalı yüzyıllar oldu, eskiden
İslamî tedrisat Rasulullah (sav)’ın sözlerine bina
edilirdi, şimdi ise “efendibaba buyurdular ki”
veya “şeyh hazretleri buyurdular ki” ile
geçirilen sohbet saatleri sayesinde, dini ilimler
terk edilmiş, lehve’l hadis (boş söz) tedrisatına
başlanmıştır. İşte bu yüzden ortada ümmet yok.
İşte bu yüzden mazlumların ahı yerde kalmakta.
İşte bu yüzden İslam coğrafyası kâfirlerin ayak
paspası olmakta.. Ümmeti bu zillete mahkum
edenlerin kimin tarafında olduğu anlaşılmalı
değil mi artık.
Allah’ı yüceltmek yerine, efendisini, seyidini
yücelten adamlar futbol takımı tutar gibi şeyh
tutmakta. Rakip takımı ezmek ister gibi din
kardeşinin çukurunu kazmakta. Bu gidişat
ümmet olma yolunda ancak geri geri gitmektir.
Rasulullah (sav) ın numune insan oluşunu
unutup, “biz onu çok seviyoruz” diyerek kuru
bir sözden ibaret peygambere iman da, elbette
ümmeti zilletten kurtarmayacaktır. Topluma
din diye yutturulan hikâyeleri ve anlaşılmaz
muammaları reddetmedikçe, boş gidilip boş
gelinen oturmalardan vazgeçmedikçe, ümmet
iflah olmayacaktır.
50 sene tarikat meclislerinde bu menkıbe ve
kerametleri dinleyen bir ihtiyar İslam’ın nesini
öğrenmiştir. Bu dinlediği hikâyeler Allah
katında kendisine ne fayda verecektir.
İnsaf ehli olup düşünmeli ve tarikat
sohbetlerinde imanın şartı gibi tekrarlanan
menkıbelerin İslam’ın önünü kesmek için,
Kur’an’ı susturmak için, ümmeti cehalet
çukurunda eğlemek için tezgâhlanmış birer
lehve’l hadîs (boş söz) olduğu artık
anlaşılmalıdır. Kulun dünyada zilletten izzete
kavuşması için evladı iyalini kurtarması için,
bilgili bir ümmet teşekkülü için ve bu ümmetin
ahiretinin de cennet olması için boş sözleri ve
boş adamları terk etmeli, Kur’an’a yönelmeliyiz
ki “Rabbimiz bize dünyada da güzellikler ver
ahirette de” diye tekrarlayıp durduğumuz
yakarışlarımız, dualarımız kabul olsun..