[gökçen0421]

Bu, çeşmim nâr-ı aşkın ile yansın ya Resûlallah

Du çeşmim hâb-ı gafletten uyansın ya Resûlallah

Müyesser kıl bu kara yüzlüye ol Ravzâ-i pâki

Görenler hep beni divâne sansın ya Resûlallah

O rütbe ağlayam çöllerde feryat eyleyem ben kim

Sirişk-i didem al kana boyansın ya Resûlallah

Şu kâfir nefs elinden bu dil-i piçaremi kurtar

Yeter fısk u kabahatten uyansın ya Resûlallah

Kulun Leylâ'yı mahşer ehline Sen eyleme rüsvây

Günahından bu dünyada usansın ya Resûlallah



"Ya Resûlallah! Bu gözlerim aşkının ateşiyle yansın... Böylece iki gözüm gaflet uykusundan uyansın Ey Efendim.

Muvaffak eyle bu günahkâra, pak kabrini ziyaret etmemi... Sana gelirken öylesine mahcubum ki, beni şu halimle görenler beni deli sanacaklar; sansınlar, böyle sanmaları beni hiç ilgilendirmez Ya Resûlallah...

Çöllerde Senin aşkınla ağlıyarak gelmem benim için çok büyük bir rütbedir; böylesi rütbeye lâyık olmadığım hâlde bu fırsatı veren Rabb'ime şükrediyorum. Ne kadar gözyaşı döksem bana verilen nimetin şükrünü eda etmiş olamam; gözlerimden gözyaşı değil al kan akıtsam bile...

Şu söz geçirmekte zorlandığım hoyrat nefsime, çaresizliğimden ben kurtulmak için şefaatini istiyorum. Böylece uzuvlarım günah ve kabahat işlemekten kurtulsun Ya Resûlallah...

Mahşer ehline, kendisini Sana fedâ eden bu kemter Leylâ'yı rezil eyleme ki, günahının cezasını bu dünyada çeksin, şefaatına nâil olmanın hazzını yaşasın Ey Allah'ın Rasûlü (s.a.v.)
Leylâ Hanım