Mevûde...
Sen Mevûde!
elleri yaralı gelincik,
bir nazenin çiçek,
ürkek bir ceylan
belki hırçın bir çağlayan
ki ben Mevûde!
yaralı sesinde olsa tanırım seni...
Baharın son demindeyiz artık
çatlamamış tohum hala var mıdır bilmem?
yine ne fısıldadın kulağıma
bir adın var ümit ettiğim
Sahi Mevûde!
Vaad ettiğin nedir?
Dağlara nisbet çöküver rahlenin önüne
koca bir emanet saklı yüreğinde
Eman ver Mevûde korkuyorum
sanki ağzımı açsam sır kaçacak
Söylesene Mevûde,
kıyamet insan konuşunca mı kopacak?
Çölün yalnız kızı!
bu diyara niçin yağmur yağmıyor hala?
istiyorum işte,
ılık ılık ıslat ruhumu yoksa çatlayacağım...
Bir duasın ki,
nicedir öksüz kaldın dilimde,
Mevûde halimi görmüyor musun?
Lütfen artık "Amîn" de...
29.10.08
Naciye Uçar
(Mevûde-diri diri toprağa gömülen kız çocuğu)