.. Ey Gâm ..
Kaderin bed benizli çocuğusun,bilirim; Hüzün ve kederin kardeşi olduğunu bildiğim gibi ..
Nedir ki;hakkında konuşamam ..
Bir an bile ayrılmayacak kerte bir birlikteliğimiz olduğunun farkındayım ..
İçime puntoladığın acı burukluğu sen de farkediyorsun,bir gün karşıma geçip,selsebil gözlerini dikerek söylediklerini unutmadım daha ..
Hani demiştinki; "BEN İSTER MİYİM SANKİ GÖZLERİNE IRMAK BAĞLAMAYI .."
Ey gam,biliyor musun ben ‘mihneti’ rahat bilmişim.
…..ve unutmuşum,unutulması zor şeyleri..
Biri gülerken yerinmiyorum artık,çünki yakışmıyor bana.gülmeyi beceremeyeceğimin bilincindeyim.
avunuyorum kazandırdıklarınla…
“isminle müsemma gam kervanına ‘kıtmir’ eyledin beni.
Bir saçı leylasın,zülfüne zincir eyledin beni.”
Ey gam nefsim sevmedi seni, sevmeyecekte ..
İsyankarım onun ..Bu,beni sana biraz daha yaklaştırıyor ..
Sencileyin bir yar,tebessüm çiçeklerini soldurmuş yüzümdeki,ne çıkar!….
Hüzün tomurcukları açtın ya ..
‘Allah her hazin kalbi sever.’ Muştusuna erdiriyorsun.
Evet ey gam!..
Sağolasın; Şadınla şaduman olduk,çeşmemiz çeşme oldu ..
Bulandık,durulduk,sana;yani iki derde vurulduk!
Demez misin ey gam,o kaçınılmaz günde ..
Yaradana söylemez misin; ”bırakmadım yakasını ya Rabbi!” …..
Beklemek ateşten şedid olsada,bekleyeceğim!!!
Ve senden kırılmışlığımdan asla vazgeçmeyeceğim!
Bilmiş olasın!! ..
M.İslamoğlu/Bahtımca