[GÖKCEN_AZRA]

Bir şarkının peşine...

Elleri, ayakları, gözleri olmayan bir şeyin peşine düştüm.
Bir şarkının peşine...

Ellerimden tuttu ilkin,
Ayaklarımı sürüdü peşinden

Ve bağladı ardından gözlerimi.
Görmemeli miydim başka bir şeyi,

Başka bir şeyi görmedim.
Ellerimi sahiplenmiş gibiydi,

Bu iyi bir şey miydi,
Bilmedim.

Ve ayaklarım; hissizleşti,
Bunlar sahiden benim miydi?

Bir şarkı elbette insanı üzebilir, düşündürebilir ve hatta ağlatabilirdi.
Ama bir şarkının yaralara gülümseyebilmesi, nadir bir şeydi.

Ve hatta kim bilir, belki de bir ilkti.
Ben bir şarkının dinleyeniydim, bir şarkı tarafından dinlenildim.

Ben bir şarkının söyleyeniydim,
Şimdi işler,

Şarkılar
Ve her şey değişti...

Yani ben,
Şimdi ben,
Artık ben,
BEN BİR ŞARKININ SÖYLEDİĞİYİM...

Hüzün Düşümü