[hakaşığı]

susuyorum...
gidenler oluyor bir bir
hayeller sevincler umutlar...
ey dunya!boguyosun simdi beni
ne ahde vefan var ne ruhumu dinlendiren bir yanın..
aglıyorum...
neden nicinler kalmadı bende
geriye bakıyorum ustunde yamalar olan yıllar...
kimdim ki yuklenmisim bu kadar yuku
bu kadar kanarken...
ah ruhuma gelen ızdırap
ne zaman konusmayacaksın
hiclikler icinde kaybolmus iken...
aradıgım neydi ki
kollarında buluyorum kendimi
hem de hic tanımaz iken
ne zaman alacaksın beni
bedenim neyin iniltisıni cekiyor simdi
vuslat vuslatı arıyor gozlerim
ve bu yuzden susuyorum artık...


hakaşığı