Arapça İsim Cümlesi
İsim Cümlesi الجُمْلَةُ الاِسْمِيَّةُ
İsim cümlesi, bir durumu, bir varlığın nasıl olduğunu haber verir, bir hüküm bildirir, umumiyetle isim cinsinden bir kelime ile başlar.
Örnekler:
Kitaplar faydalıdır.
الكِتَابُ نَافِعٌ
Okul temizdir.
المَدْرَسَةُ نَظِيفٌ
Hikaye uzundur.
الحِكَايَةُ طَوِيلَةٌ
İsim cümlesinde, söze kendisiyle başlanan kelimeye
المُبْتَدَأُ denir.
Mübteda, isim cümlesinin öznesidir. Özneyi niteleyen, öznenin durumunu haber veren kelimeye
الخَبَرُ denir. Haber, isim cümlesinin yüklemidir.
Örnek:
Kapı açıktır.
البَابُ مَفْتُوحٌ البَابُ مَفْتُوحٌ cümlesinde, البَابُ kelimesi mübteda (
المُبْتَدَأُ), kapının ne durumda olduğunu bildiren
مَفْتُوحٌ kelimesi ise haber (
الخَبَرُ)'dir.
Mübteda, daima marife (elif lamlı), haber ise nekradır (elif lamsız).
Örnekler:
Çiftçi sabırlıdır.
الفَلاَّحُ صَابِرٌ الفَلاَّحُ: cümle içinde mübtedadır.
صَابِرٌ: cümle içinde haberdir.
Kurt açtır.
أَلذِّئْبُ جَائِعٌ أَلذِّئْبُ: cümle içinde mübtedadır.
جَائِعٌ: cümle içinde haberdir.
Tren sür'atlidir.
القِطَارُ سَرِيعٌ القِطَارُ: cümle içinde mübtedadır.
سَرِيعٌ: cümle içinde haberdir.
Örneklerden de anlaşılacağı gibi, gerek mübteda, gerekse haber merfudur, merfu oluşu, müfred kelimede ötre (
ُ ) ile olur.