[MERVE DEMİR]

Arapça Şiirler

وإني امرأ قد بات همي قريبتي
تأوبني عند الفراش تأوبا

ve inni mruün qad be1te hemmiy qariybetiy
Teevvebeniy ındel fira1şi teevvübe

Ben ki, hüznüm yakınım (akrabam) olmuş
Geceleyin yatağımın yanına gelmiş


سأوصي بصيرا ان دنوت من البلى
وصاة امرئ قلسى الأمور وجرّبا

seü1sıy besıyran in denevtü minel bile1
vesa1te mriin qa1se-l ümü1ra vecerrabe

Ölüme yaklaşırsam, akıllıya (basiretli kişiye) vasiyet edeceğim,
İşleri (herşeyi) kıyaslamış ve tecrübe etmiş birisinin vasiyeti gibi


بأن لا تبغ الودّ من متباعد
ولا تنأ عن ذي بغضة ان تقربا

Bien le1 tebğı-l vüdde min müteba1ıdin
vele1 ten'e an ziy bağzatin in teqarrabe1

Şunu ki: Uzaklaşandan yakınlık (sevgi) bekleme
Yakınlık gösterdiğinde kinli olduğundan da uzak durma


فإن القريب من يقرب نفسه
لعمر أبيك الخير لا من تنسبا

Fe inne-l qariybe men yüqarribü nefsehu
Leamru ebiyke elhayra, le1 men tenessebe1

Çünkü babanın hayatına yemin olsun ki; gerçek yakın olan,
Kendini hayra (iyiliğe) yaklaştırandır, sahiplenen değil

متى يغترب عن قومه لايجد له
على من له رهط حواليه مغضبا

Mete1 yağterib an qavmihi le1 yecid lehu
ale1 men lehü rahtun hava1leyhi muğzabe1

Ne zaman kavinden uzakta gurbete çıksa kendi adına kızamaz
Etrafında çevresi bulunanlara öfekelenerek


ويحطم بظلم لا يزال يرى له
مصارع مظلوم مجرّا ومسحبا

Ve yuhtam bizulmin le1 yeze1lü yera1 lehu
mesa1ria mazlu1min mecerran ve meshabe1

Ve zulümle (haksızlıkla) yıkılır, kendi mazlumane yıkılışlarını
Görmeye devam eder, sürüklenerek ve çekilerek...


وتدفن منه الصالحات وإن يسئ
يكن ما أساء النار في رأس كبكبا

Ve tüdfenü minhü-s sâlihâtü ve in yüsi'
yekün me ese1e-n nâra fiy ra'si kebkebe1

Ondan sâdır olan iyilikler örtülür, kazara kötülük etse
Yaptığı kötülük dağ başında duman (ateş) olur



وليس مجيرا إن أتى الحيّ خائف
ولا قلئلا إلا هو المتعيبا

ve leyse müciyran in ete1-l hayye ha1ifün
vele qa1ilen ille1 hüve-l müteayyebe1

Kabileye bir kaçak gelse koruyamaz
Ne söylese sadece ayıplanır


أرى الناس هروني وشهر مدخلي
وفي كل ممشى أرصد الناس عقربا

era-n ne1se herru1niy ve şühhira medhaliy
ve fiy külli memşe1 ersade-n ne1sü aqrabe1

İnsanların bana hırladığını görüyorum, yerim teşhir edildi
Her yürüyüşte insanlar bana akrep atıyorlar (hazırlıyorlar)