Beni yeniden yarat ve dirilt/İBRAHİM İNECİK
sesime bir kuş konuyor gibi,
Üşümüş bir güvercin kadar ürkek sesim...
Belki 20 yaşında öldüm ve gömülmeyi bekleyen bir faniyim ...
Ve sadece şundan eminim, 'benliğimi' hiç bir dünya telaşesine değişmedim ...
Sülfür dökülmüş gözlerimden aşağı, ve her tarafı 'sır' dolu bir kahkaha sarmış,
Oysa bu kenti iki kaşının arasından ben vurmuştum, yaşım daha on yedi ...
ve müebbet vermiş bana, beni yargılayan zavallı..
Gökyüzü ebabil bahçesi sanki, yeryüzü bereketini yitirmiş bir tarla
Kanla sulanmalı illa ...
Ölü çocuklarla beslenen bir dünya, ölü ruhlarla dolu şehirler, meydanlar ülkeler ...
Ve yüreğime çekmeye çalıştıkları jiletten yapılma ABD mahsülü dikenli teller...
Oysa bilmeli duymalı görmeli bütün bu paralı cahil ve zalimler...
Koca kâinat benim için var, hangi sınırınız beni bağlar ?
hangi namlunuz beynime korku salar ?
Geceler uzadıkça ömürler kısalıyor uykularda, yedi gün yirmi dört saat narkoz yemişiz sanki,
Renault görünümlü tanklar geçiyor üzerimizden, hissedemiyoruz,
Gözlerimizi esir almış sahte ve sapıkça televizyon dizilerinden..
Beynim kanatlanmış sanki Allah'ım ...
Seni hiçbir dünya telaşesine değişmedim ...
sesime tünemiş bir kuş, vakit gece !
Beni yeniden yarat ve dirilt ...
İbrahim İnecik
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]