[İslaminesil]

Al-i imran suresi/178.ayet
Bismillahirrahmanirrahim

(Ve la yahsebenneleziyne keferu ennema nümliy lehüm hayrun lienfüsihim)
zira kafirler sanmasınlar ki onlara mühlet vermemiz kendi hayırlarına değildir.
Evet, küfründe direnen kimseler kendilerine süre tanımamızı, kendi hayırlarına zannetmesinler.
Kendilerinin önünü açmamızı, kendilerine dünyanın bin bir nimetini sermemizi, hayırlarına zannetmesinler.

(innema nümliy lehüm liyezdadu isma)
onlara yalnızca günahlarını arttırsınlar diye mühlet verdik. Evet, onlara yalnızca günahlarını arttırsınlar diye süre tanıdık,
izin verdik. Yani tabir caiz ise; iplerini boyunlarına dolayıp saldık. Saldık ki, kendilerinin cehennemlerini büyütsünler.
Çünkü her yaptıkları kendi aleyhlerine oluyordu.

Onun için Allah’ın dalalete göndermesi Kur’an da Allah’ın dalalete göndermesi, dalalete sokması ibareleri var. Bunlar hep böyle anlaşılır.
Allah bizatihi hiç kimseyi saptırmaz. Ama Allah bırakır. Terk eder. Allah terk ederse zaten kişi kendi ayartıcı güdüleri ile baş başa kalır.
Kendi güdüleri ile baş başa kalınca da güdüleri insanı Allah’tan uzaklaştırır. İnsanı kendisinden uzaklaştırır.
Kişiyi öz benliğinden uzaklaştırır, kendisine karşı yabancılaştırır.
Kendisine karşı yabancılaşan hakikate karşı yabancılaşır, hakikate karşı yabancılaşan da Allah‘a karşı yabancılaşır.

(ve lehüm azâbün mühiyn) Sonunda onları da alçaltıcı bir azap bekler.
Günahların artmasını Allah’a izafe edilmesi bu ayette, sebep sonuç yasasının bütün mahlukat için geçerli kılanın Allah olduğu gerçeğine bir atıftır.
Yani günahların artması Allah’a izafe ediliyor. Çünkü günahı artan cehennemine yaklaşmış olur. Eylemi ile kendi cehennemini kazanmış olur.
Bunu takdir eden, bu yasayı koyan, yani kişinin sonucunu kendisi belirler. Sebebi eylemidir, sonucu eyleminin sonucudur.
İşte bu kanunu koyan Allah olduğu için burada Allah’a atfediliyor. Günahlarının artmasının Allah’a atfedilmesi, Allah arttırdı denmesi bu yüzdendir.