[NUR]

fazilet kardeşim,

bir kere hayatın merkezine neyi koyduğumuz çok önemli.kişi hayatının merkezine sevdiği kişiyi koyar, ona kavuşamaz veya karşısındaki kendisini sevmezse hayatı yıkılır, zindan olur.çünkü onun dünyası o kadardır.bir kişi kadar...olursa mutlu, olmazsa mutsuz...birde bunu illa seven bir kişi olarak düşünmeyelim.bir anne, hayatının merkezine yalnız çocuklarını koyabilir, bir baba yalnız işini düşünebilir, bir öğrenci derslerinden başka bir şeyi düşünmez mesela..örnekleri çoğaltabiliriz.

hayatımzıın merkezine koyduğumuz kavramlar, kişiler, olaylara fazla takılmamalıyız.bizler birer anne , baba, evlat, eş, sevgili vs. den önce birer kuluz.hayattaki rollerimiz de birer vasıtadır.hayatın kendisi değildir.yaşanılan büyük stresleri, buhranları ben buna bağlıyorum...

soruna gelince acizane tavsiyem,

1-sevmek suç değildir.
2-sevdiğine kavuşmaya çalışman meşru sınırlar içerisinde hayasızlık olmaz(ama şüpheli şeylerden kaçınmak lazımdır)
3-seven karşılık görmezse vazgeçsin.sevgine layık olmayan birine neden değer veresin.(??zorla güzellik te olmaz)
4-sevdiğin senin sevgini haketmiyorsa bence hiç bişey yapma...
5-d, e, f, g, h şıkları çok melankonik olmuş.ana düşüncem yukardaki gibidir.bu doğrultuda düşünebilirsin.