'akıl, kendini ancak deliliğin zıddında, deliliğin zıddı olarak tanımlayabilmektedir. öyleyse delilik toplum düzeninin varlığı için gereklidir; çünkü bu düzen kendine ancak negatifin aynasında kimlik verebilmektedir.'
tarih boyunca kralların devamlı soytarıları olmuştur. deli'si olan kral bilmeyiz. deliler sokaktadır; insanların arasındadır! çocukluğumuzdan hatırlarız; her mahallenin bir deli'si muhakkak vardır, daha eskiler derler ki her köyün bir deli'si olurmuş. işte o delilerdir ki toplum vicdanını aksettirirler akıllı çoğunluklara... sizin söyleyemediğinizi söyler, bizim gösteremediğimizi gösterirler. bir toplumun sağlıklı olması ancak o toplumun deli'lerinin olması şartı ile mümkündür. ve ancak o toplumun egemen güçleri tiksinir sağduyu diye lanse ettiği mutlak deliliğin, deli diye tecrit ettiği akıl tarafından alaya alınışından...
bir de soytarılar vardır: onlar kral izin verdiği müddetçe zeka pırıltıları gösterirler ve kral izin verdiği müddetçe vardır yaşamaya hakları... kimbilir belki de deli olabilmeyi de çok isterlerdi ama akıl onları normal kabul etmiş, heyhat!
|