Ey Hüzün...
Aç kapılarını ey hüzün, ben geldim....
Kalmış ellerimde can kırıkları birazda buruk....
affedilmeme korkusu mu?
yar hasreti mi? bilemedim...
bilemedik işte hüzün! sevin, arkadaşlık ettiğim için sana....Koca bir dengere ömrüm....
ne tarafa dönersem döneyim yine başlangıç noktasındayım....
Anlasana ey HÜZÜN, her an sendeyim...Bilmem ki gecelerime mi dert yanayım.....
özlemle yar yolu gözlediğime mi?...
Rabbime hakkıyla kul olamadığıma mı?....
yoksa senle beraber yol arkadaşlığı yaptığımıza mı?...
Halbuki her zaman atıldım kollarına...
Hiç memnun olmasamda senden...
Ey Hüzün ne kadarda misafirpervermişsin....
Acı çektirdiğinin farkında olmasanda....İçimi kurutun..deli ettin beni...sefil savruk ve buruk....
senle varlığım yasta olmaktan farksız....
Söyle bakalım ne zaman kapı dışarı ediyorsun beni?...
ne kovmuyor musun?...
Halbuki ümitle beklemekteyim....