[nurşen35]

23. Bireyin yaşadığı yerleşim biriminin köy, kasaba ya da
şehir olması ile dindarlığı arasında bir ilişki kurulabilir
mi?


Cevap: Yapılan araştırmalar, bireyin yaşadığı yerleşim
biriminin köy, kasaba ya da şehir olması ile dindarlığı
arasında bir ilişki olduğunu ortaya koymaktadır. Elde
edilen bulgular, büyük yerleşim birimleri olan şehirlere
oranla köy, kasaba veya ilçe gibi küçük yerleşim
birimlerinde yaşayanların dine daha fazla yakın
durduklarını ve dindarlık düzeylerinin daha yüksek
olduğunu göstermektedir. Batıda yapılan araştırmalarda
genel olarak kırsal kesimlerde yaşayanların, özellikle de
çiftçilerin geleneksel dinî değerlere daha bağlı olduklarını
ve dindarlık düzeylerinin şehirlerde yaşayanlara göre daha
yüksek olduğunu ortaya koymuştur.



24. Sosyal çevre-din ilişkisini sekülerleşme/dünyevileşme
bağlamında ele alındığında nasıl bir çıkarım yapılabilir?

Cevap: Genel olarak incelendiğinde Batıdaki çalışmaların
çoğunluğu, sosyal çevre-din ilişkisini
sekülerleşme/dünyevileşme bağlamında ele almaktadır.
Buna göre kırsal kesimlerde yaşamanın toplumsallaşma
açısından olumlu etkisi, dindarlığa da yansımaktadır. Şehir
ortamı ise, sosyal hayatta dünyevî katkılar sağladığı için
dindarlığı da bu yönde etkilemektedir. Bunun anlamı
şudur: Kırsal ya da nüfusun az olduğu yerlerde yaşayanlar,
şehirlerde ya da nüfusu kalabalık yerlerde yaşayanlara
göre geleneksel inançlara daha çok bağlanmakta; dinî
aktivitelere daha çok katılmakta ve dinî inançlarında daha
muhafazakâr olmaktadırlar



25. Medeni durum ile dindarlık ilişkisi nasıl açıklanabilir?

Cevap: Medeni durum ile dindarlık ilişkisini konu edinen
birçok araştırma mevcuttur. Batı’da yapılan araştırmalara
genel bir bakış açısıyla yaklaştığımızda, bunların
birbirinden farklı sonuçlar ortaya koyduğunu görebiliriz.
Genel olarak evlilerin bekârlara göre daha dindar
olduklarına dair bulgular yaygın olmasına karşın, birçok
araştırmada evlilik ve bekârlık açısından evlilerin lehine
küçük farklılıklar bulunmuştur. Yapılan bir araştırma
sonucuna göre, bekâr kadınların kiliseye devamda evlilere
oranla daha önde oldukları gözlemlenmiştir. Evlilerin
bekârlara göre daha yaşlı olabilecekleri göz önünde
tutulduğunda bu durum, çarpıcı bir sonuç olarak görünür.
Zira ilerleyen yaşla birlikte dinî aktivitelerde belirgin bir
artış söz konusudur. Eşini kaybetmiş dulların bekâr ve
evlilere göre özellikle günlük dua ve ölüm sonrası hayata
inanmada daha çok dinî davranış sergiledikleri
görülmektedir. Dulların daha yüksek yaş ortalamalara
sahip olmaları, bu bulgunun bir açıklaması kabul
edilebilir. Ayrıca tespitlere göre dullar, maneviyata ve
ölüm sonrası hayatta sevdikleriyle kavuşacaklarına inanma
eğilimindedirler. Boşanmış ve ayrı yaşayanlar da
evlilerden ortalama olarak daha yaşlıdırlar ve muhtemelen
dullardan daha gençtirler