Vaktiyle bir baba, çocuğunu namaza özendirmek için ona bir öneri sunar. Çocuğuna namazlarını düzenli kılması karşılığında kendisine her hafta ücret ödeyeceğini söyler. Bu cazip teklif karşısında ağzı kulaklarına varan çocuk, o günden sonra namazlarını hiç aksatmaz.
Bir hafta göz açıp kapayıncaya kadar geçer. Babası çocuğuna vaat ettiği namaz ücretini aksatmadan öder. Yani her şey tıkırında gidiyordur. Baba, aylar sonra hoş bir sürprizle karşılaşır. Çocuk, artık ondan namaz ücreti almak istemediğini söyleyerek babasına şöyle der:
Babacığım, öğrendiğim kadarıyla Allah rızası için yapılan her işin ücretini, Allah (c.c.) kendisi ödüyormuş. Ben de namazlarımı Allah rızası için kılmaya başladım. Karşılığını da O'ndan bekliyorum!
Sonra ne mi olur? O çocuk karşılıksız vermeyi öğrenir. Karşılıksız sevmeyi, sevilmeyi... Gerektiğinde simidini ikiye bölüp paylaşmaktan çekinmez. En çok sevdiği oyuncağı hediye etmek ona hiç ağır gelmez. Öyle ya, hiç oyuncağı olmayan çocuklar da vardır. Hiç ayağı, ayakkabısı olmayan çocuklar...
Yoldaki bir taşı kenara koymak da bir iyiliktir. İlla bir karşılık bekleniyorsa, ücretin en güzelini Allah (c.c.) verecektir. Bunu bilmek güzel, bunu bilmek yeter!
"Bütün iyilikler sadakadır" Hadi, bu günden itibaren aynalarımızı çoğaltalım. Karşılığını sadece O'ndan beklediğimiz iyiliklerimiz olsun.
__________________
O (cc)’NA SIĞINMAK AYRICALIKTIR |