Allah İnsanı İddiasından Vurur
"Allah, insanı iddiasından vurur"
der ya İsmet Özel ..
çok doğru buluyorum ben bu sözü, bilmiyorum siz ne düşünüyorsunuz bu konuda....
Bizler sınanmadığımız acıların baş yorumcusu,
elinde olmayanların beleş dağıtıcısı olarak bazen dağlar kadar büyük cümleler kuruyoruz.
Nefsimizden emin olup, yapmam dediğimiz ne varsa gün gelir,
yaparken bulabiliyoruz kendimizi.
Misal imtihana tabi tutulmayan her his sadece bir iddiadır.
"Allah için seviyorum" demek bir iddiadır mesela...
Sevdiğiniz insandan aynı değeri göremediğiniz zaman sevginiz azalıyorsa iddianızdan vurulur, imtihanı kaybedersiniz.
"Olmazsa olmazım, onsuz yaşayamam" dersiniz bir insan için, bu bir iddiadır.
Zamanla öyle olur ki o insanın yanınızda olması bile rahatsız eder sizi, hayatınızdan çıkmasını istersiniz ve iddianızdan vurulur imtihanı kaybedersiniz.
Bir günahı duyar, o kişiyi kınar, kendinize uzak görür.
"Asla yapmam" dersiniz. İddianızdan vurulur, o günahın tam ortasında bulursunuz kendinizi.
Yunus Emre'nin aşkla,
"Hoştur bana senden gelen
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkiside cana safa:
Kahrın da hoş, lutfun da hoş " der.
Siz bunu ham bir yürekle söylerseniz bu bir iddia olur.
Duanıza icabet olunmaz, başınıza bir dert gelir
"Ne günahım vardı?
Neden ben? der ahû figan eder,
ele şikayet edersiniz.
İddianızdan vurulur, imtihanı kaybedersiniz.
Velhasıl iddia yok "DUA" var.❗
Yürek versin bize Mevlâ.
Hissettiğimiz, söylediğimiz ne varsa onun arkasında imtihanlara rağmen durabilmek için.
Hiç'lik var her bir zerremizde.
Lakin "O" dilerse ne olmaz ki.
Yeter ki yârenimiz Mevlâ olsun.
Bu yüzden ey aciz insan..
ey üstünlük taslayan,
ey çokluğuyla övünen,
ey başkalarının başına gelenin kendi başına asla gelmeyeceğini sanan
ve ey kendi nefsinden bu kadar,
bu kadar! EMİN olan insan;
Burası dünya! Burası en sevdiklerimizden imtihan edileceğimiz, iddalarımızdan samimiyet sınavına gireceğimiz sınav salonu.
Burası ağzımızdan çıkan her kelimeden sorumlu olduğumuz bekleme yeri.
"İdrak edebilenlerden olmak Dua'sı ile "..