 Cvp: Tevbe ve Gözyaşı
Tevbe ve Gözyaşı
Ancak her amel-i sâlihde olduğu gibi tevbede de samîmiyet ve ihlâs şartı vardır. Öyle ki, birçok ehlullâh ettikleri tevbelere dahî tevbekâr olmuşlardır. Yâni tevbeye muhtaç tevbelerden Allâh'a sığınmak ve âyette buyurulan "tevbeten nasûhâ" sırrına nâil olmak zarûreti vardır. Çünkünefs ve şeytan, gönlü çelmeye yol bulamayınca sûret-i haktan görünürlerde bu defa güzellikleri ve iyilikleri telkin eden birer üstadkesilirler. Böylece kulu tuzağa düşürerek tevbeleri yeleverirler. Oysa durmadan tevbeden dönmek, âhıret seâdetini karartacakbir âfettir. Allâh Teâlâ buyurur:
"Tevbe ederseniz, Rabbinizin sizi esirgeyeceğiniumabilirsiniz; eğer tekrar fesâda düşerseniz, o da sizi cezalandırmayadöner." (el-İsrâ, 8)
Çünkü durmadan tevbesini bozan kimse, artık şeytanın maskarası olmuş demektir. Artık o, ne zaman tevbe etse şeytanın ve şeytanlaşmış gâfillerin bir defa: "Yazıklar olsun, tüh sana!" demesiyle derhal tevbesini yine bozar. Onun için âyet-i kerîmede:
"Ey îmân edenler! Tam bir sıdk ve ihlâs ile tevbe ederek Allâh'a dönün." (et-Tahrîm, 8) buyurulmuştur.
Bu gerçeğe işaretle şair tevbeye yönelen gönülleri şöyle îkâz eder:
Birkaç kelime ile dil ederken istiğfâr,
Gönül gâfilse, nefis binbir dehlize dalar!..
(Rahmetî)
Tevbe mevzuunda şu husus da câlib-i dikkattir:
Camiu's-Sagîr adlı hadîs kitabında; insanların amellerini yazan meleklerden günahları kaydeden meleğin, günah işlendikten altı saat sonra yazdığı, bu mühlet içinde belki tevbe eder diye beklediği belirtilmektedir. Bu sebeple: «Tevbemde duramıyorum, yine günah işliyorum; bu yüzden tevbe etmeyeyim!» dememeli, daima istiğfarda bulunmalıdır.Zîrâ Allâh lutfeder de bir daha tevbe bozulmaz. Ancak bilmelidir kitevbe, bir afv dileme olduğundan samîmî pişmanlığın gerçekleşmesi veafvı istenen günâhın bir daha yapılmaması husûsundaki kat'î azmi îcâbettirir. Bunun için Cenâb-ı Hak şöyle îkâz buyurur:
"Sakın şeytan, Allah'ın affına güvendirerek sizi kandırmasın." (Lokmân, 33)
Zaten:
"Tevbe nedâmetten ibârettir." hadîs-i şerîfi de, tekrar günaha düşürmeyecek bir tevbeye işaret etmektedir.
Aynı zamanda bu hadîs-i şerîf, tevbenin pişmanlıklabaşlaması zarûretini beyân eder. Bu da günah kirlerinin samîmî gözyaşlarıyla temizlenmesi demektir.
Rivâyet olunur ki:
Tevbe ve pişmanlık içindeki bir günahkâra, yakaza hâlinde iken günahlarının listesi verilmiş: "Oku bunu!" denmişti.Bu hâl karşısında mücrim o kadar ağladı ki, gözyaşlarından listedekigünahları göremez oldu. Nihâyet bu samîmî gözyaşları, o günahlarıntamamını yıkadı, temizledi. Böylece o mücrim afvoldu.
Bu itibarla bâzen bir günah, afvı için bin gözyaşı ister; bâzen de bir damla yaş bin günâhı temizler.
Çünkü gözyaşı, ilâhî muhabbet bağına girenler için tevbe pınarıdır. Günahları yıkar, temizler. Rabbe karşı bir şükrandır. Gözyaşı, Cenâb-ı Hakk'ın ümid dergâhıdır. Bütün ümidlerin kesildiği bir anda bu dergâhın eşiğinde ağlayabilenler gerçek bahtiyarlardır.
Samîmî gözyaşları ile âlemi seyredenler için o yaş damlalarının herbiri bağrında binbir okyanus sergileyen aynalar gibidir ki, her zerredeilâhî esrar âşikâr ve ayândır. Nice okunamayan hikmet sayfaları onunla okunur.Zîrâ gözyaşı, kelimelerin taşıyamayacağı mânâları yüklenen ve ifadeedebilen bir ilâhî lisandır ki, kul onunla, kendisinin bile hayâledemeyeceği şeyleri Rabbinden istemiş olur... Onun için sevdâlar gözyaşı pınarının başında tesellî bulur. Garipler onun kıyısında dinlenir.
Allâh için gözlerden dökülen bir damlanın değerini şu kıssa ne güzel ifâde eder:
|