10 Kasım 2008, 16:06
|
Mesaj No:1 |
Durumu: Medine No : 7 Üyelik T.:
14Haziran 2007 Arkadaşları:1 Cinsiyet: Yaş:44 Mesaj :
1.276 Konular:
640 Beğenildi:20 Beğendi:0 Takdirleri:61 Takdir Et:
Konu Bu
Üyemize Aittir! | Çok Öfkelendim! Ne Yapmalıyım? Çok Öfkelendim! Ne Yapmalıyım? Evet, zaman zaman çoğumuzun başına gelebilen bir duygudur öfke. Peki Efendimiz (s.a.v) bu konuda bizlere nasıl bir yol takip etmemizi buyuruyor. Çağlar öncesinden bizi nasıl bir mesajla uyarmış okuyalım! Ebu Vail (ra) rivayet ediyor: Urve İbnu Muhammed es’Sadi’nin yanına girdik. Bir zat kendisine konuştu ve Urve’yi kızdırdı. Urve kalkıp abdest aldı ve Babam, dedem Atiye (ra)’den anlatır ki, o, Resulullah (sas)’ın şöyle söylediğini nakletmiştir: “Öfke şeytandandır, şeytan da ateşten yaratılmıştır, ateş ise su ile söndürülmektedir; öyleyse biriniz öfkelenince hemen kalkıp abdest alsın.” (Ebu Davud, Edeb 4) İbnu Mes’ud (ra) rivayet ediyor: Resulullah (sas) (bir gün), “Siz aranızda kimi pehlivan addedersiniz?” diye sordu. Ashab (ra), “Erkeklerin yenmeye muvaffak olamadığı kimseyi!” dediler. Resulullah (sas), “Hayır” dedi, “Gerçek pehlivan öfkelendiği zaman nefsine hakim olabilen kimsedir.” (Müslim, Birr 106) Ebu Hüreyre (ra) rivayet ediyor: Bir adam, “Ey Allah’ın Resulü! Bana kısa bir nasihatta bulun, uzun yapma! Ta ki nasihatini unutmayayım.” demişti. (ve birkaç kere tekrar etmişti), Aleyhissalatu vesselam (bir kelimeyle), “Öfkelenme!” cevabını verdi. (Buhari, Edeb 76) Muaz İbni Cebel (ra) rivayet ediyor: İki kişi Resulullah (sas)’ın huzurunda küfürleştiler. (Öyle ki) birinin yüzünde (diğerine karşı) öfkesi gözüküyordu. Resulullah (sas), “Ben bir kelime biliyorum, eğer onu söyleyecek olsa, kendinden zuhur eden öfke giderdi; Euzu billahi mineşşeytanirracim!” buyurdular. (Tirmizi, Da’avat 53) Ebu Zerr el-Gıffari (ra) rivayet ediyor: Resulullah (sas) bize buyurmuştu ki: “Biriniz ayakta iken öfkelenirse hemen otursun. Öfkesi geçerse ne âlâ, geçmezse yatsın.” (Ebu Davud, Edeb 4) Sızıntı Sayı:183
__________________
Her insan hata eder. Hata işleyenlerin en hayırlıları tevbe edenlerdir.
Tirmizî, Kıyâme, 49; İbn Mâce, Zühd, 30. |
| |