[su damlası]

Garip bir musalla taşıyım ben…
En hafif yüküm, kışın üzerime biriken kar taneleridir. O soğuk günlerde, bana inat yükselen ve bana küçümsermiş gibi tepeden bakan binalara bakarım, bütün ürkütücülüğümle. “Acaba?” derim kendi kendime ve pencereleri gözlerim, “Şu pencerelerden bana bakıp da ölümü düşünen var mıdır?” diye.

😢😢