[Sükutu-Ezber]

Allah (c.c) Müheymin’dir ;

1–Kitabı kendi muhafazasında tahrif ve tağyirden korur,
2–Önceki kitapların itikad ve ameli vacip olan hususlarını yeni kitaba taşıyarak kaybolmaktan ve tağyirden korur,
3–Hakk’ı tashih ve tahrif ile tağayyiratı iptal ederek bu kitabın tasdikinden geçmeyecek diğer kitaplar ve hükümlerle amelin caiz olmayacağını beyan ederek kullarının amellerini korur.
4–Neshettiği kitaplara göre amel edenlerin amellerini zayi olmaktan korur,
Halîmî, “Kıyamet günü itaat ehlinin sevaplarından hiçbir şey eksiltmeyip mükâfatlarını verendir” der.

Cübbâî ; “Eşya ve varlıklar üzerine emîn olan”

Zebîdî ; “Kur’ân’dan önceki kitaplarda ve Kur’ân’da Allah’ın (c.c) sıfatlarındandır. Başkasını korkudan emîn kılan yani mümin veya emîn veya şahîd “ demiştir.

Hasan-ı Basrî (r.a) ; “Peygamberlerini kavlen ve fiilen bizzat tasdik eden” der.

Gazalî ; “Mahlûkatın amelleri, rızıkları, ecellerini bilip muhafaza eder. Her muhafaza ile memur olana müheymin derler. Bir şeye göz kulak olan kişi o şeyin koruyucusu ve müheymindir” der.

İbnülenbari, “Rızıklarını vererek mahlukatı üzerinde kâim olan hakîm olan” der.

Bu ismin Allah (c.c) için ifade ettiği anlam,

1–Kulların amelleri konusunda güvenilirdir. Korur ve gözetir, saklar,
2–Rızık konusunda da güvenilirdir,
3–Vaad ve vaîd sistemini bütün şeraitlerde muhafaza eder,

Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in nasibi ;

1–Allah’a (c.c) rızık ve mel konusunda güvenirdi, insanların da bu hususlarda endişe etmemelerini isterdi,
2–Yapılan her türlü amelin yapan için saklandığını anlatırdı,
3–İnsanları korur, gözetirdi, güvenilir bir kişi idi,

Kulların nasibi ;

1–Kalbini koruyup gözetmesi,
2–Amellerini yanlışlardan koruması, eksiklerini tamamlaması,
3–Etrafını koruyup gözetmesi,
4–Güvenilir bir kişiliğe sahip olması. Bunun için önce güvenir olması,
5–Amelleri ve rızıkları konusunda asla Allah (c.c) hakkında endişeye düşmemesi.