Bir (Yıldız) Kaydı
images (1).jpeg (28.3 KB (Kilobyte))
Hindikuş dağlarına gökten bir “yıldız” düştü.
Düşerken onun aydınlığı Avrupa’dan, Asya'ya, Afrikadan, Arap Yarımadasına kadar hissedildi.
Işık söndü. Yüreklere hüzün düştü.
O; gençlerin ağabeyi, yetimlerin babası, mücahidlerin mihmandarı , kardeşlerin (en) kardeşiydi.
Öyle bir adam düşünün ki; elinde her imkan ve konfor varken o zorluk yolunu seçti.
Adeta Gençlerin sığınacak limanı, “Bahaddin ağabeyi"ydi. Hangi camiadan kime sorsan mutlaka bir anısını duyarsınız. Bizler de onyedisinde sakallarımızın yüzlerimizi şekillendirdiği zamanlarda; uhuvveti, kalemin dilini ve şahadeti onda bildik.
1989 Ağustosunun kavurucu sıcağında bir grup kardeşle Çınarcık kampındayız. Onbeş günlük kampın çadırlarını kurduk. Ağabeyler ziyaretimize geliyor, konuşmalar yapıyorlardı. Kampın beşinci günü* Rahmetli “Akif Babalı” ve yanında naif yüzlü, insanın içini ısıtan tebessümlü misafiriyle geldi. Öğle namazı kıldık ve hasır etrafında halka olduk.
O ağabey diz üstü oturmuş bize nasihat ediyordu. Duruşu ve derin bakışları yaşanmışlığın ve mücadelenin adeta demlenmiş haliydi. Saç telinden, tırnak uçlarına kadar adanmışlığın ete kemiğe bürünmüş haliydi adeta. Biz gençlere, dağlık ve ormanlık alanlarda yön tayinini öğretiyordu. Anlattığından ziyade ağabeyin adanmışlığı beni çok etkilemişti. “Kim bu ağabey?“ diye sorduğumda, Mücahid Bahaddin Yıldız ağabey diyorlardı. Afganistan da savaşmış. Orada gazi olmuş dediler.
Mücahid ve şehadet; ömrümüzü şekillendiren asla belleğimizden çıkmayan iki kavram oldu. Şehadet kavramını yasayan şahitten dinledikten sonra sürekli kendime örnek aldığım nadir kişilerden oldu.
Yıllar sonra Fikir-Der'de Şehadet Gecesi düzenliyoruz. Bahaddin ağabey Konya’dan şehid babalarıyla birlikte geldi. Mücahidleri anlatırken ayrı bir heyecan ve ses titremesiyle yüreklerimizi şahlandırıyordu.
Mütevazi hayatının yanı sıra engin kültürel birikimi ve entelektüel seviyesiyle hepimizi kendine hayran bırakıyordu .
Fikirtepede bizim eve davet etmiştik. Ağabeyimizin nasihatleri bize duruşumuzu göstermiş ve yol haritamızda bize rehberlik etmişti .
Her bir ağabey ve kardeşimiz çok kıymetlidir. Rabbim bizleri onlardan mahrum etmesin.
Ömrüm boyunca üç insana imrenmiştim. O üç insan da o kadar geniş çevre ve imkana sahipken; hasbiliği, sadeliği, kardeşliği, son nefeslerine kadar mücadeleyi, davetçi kişilikleriyle bize gösterdiler. Akif Babalı,* Bahaddin Yıldız ve yaşayan şahid Cemal Balıbey ağabeyler.
17 Mayıs 2010
Tüm haber ajanslarında “SON DAKİKA” haberi. Afganistan’da uçak düştü.
Bahaddin Yıldız ağabeyin bedeni çok sevdiği dağlarda* karlarla buluştu. Fatih camiinde cenaze namazı kılınıp binlerce seveniyle Edirnekapı kabristanına getirildi.
Mavi marmara şehitleri ve bir çok şehidin tabutunun ucundan tutma ya da taşıma şerefine nail olmuştum.
"Şehidler Ölmez” inancıyla Rabbimden şehadeti dilemiştik. Bahaddin ağabeyin tabutuna dokunamamak, şehidin o misk kokusundan istifade edememek şahsıma adeta derinden bir acı veriyordu.
Kabri başında yakın dostları vardı. Biz ise üç kabir ötede yer bulabilmiş, yaklaşabilmiştik. Kazılan yer de tabuta yer bulunamadı. Tabutu artık tam da bizim olduğumuz yerde, baş kısmı başımın önündeydi.
Sübhanallah!
Can ağabey! Yiğit ağabey! Ömrü boyunca şehadeti sevda bilen Ağabey!
Rabbim!
“Ne olur başımı tabutun baş kısmına sürdüğüm bu şehid gibi bize de şehadet lütfet!”