Aşık Olanı Uyku Tutmazmış bilmyordum
Ve ben bilmezdim; tutulup bir çift göz, beyaz kanatlı
gök yerlilerine şiirler okuyacağımı.
Meğerse on milyonken bile yalnız kalabiliyormuş insan.
Geceyi, göçmen bir düş uğruna yakabiliyormuş
umursamadan.
Diyorlar ki delilik aşkla gelen bir şeymiş ve sonbahar
ekimden başlarmış ağlamaya.
Kardelen karı severmiş; papatya güneşi. Denizin mavisi gökten düşermiş...
Ve bir insan en çok bir ay aç kalabilirmiş. Dağlar da
yürürmüş bilmiyordum. Taşlar kıpırdarmış yerinden meğer.
Daha neler neler...
Acının en acısına düşse bile kalp bedenin sancısı kadar
azarmış. Aşık olanı uyku tutmazmış bilmiyordum. Saydıkça
çoğalan bir sürü şey işte...
Sanırım hayat hep baştan öğretecek yokluğunda; ama
bir şeyler hep eksik kalacak. Yokluğun, alışılacak bir yoklu
değil ki bu yüzden,
Geldiğin güne kadar hep bir eksik sayacağım kendimi.
Eksildikçe çoğalacağım ama.
Seni sevmek çünkü Bütün insanları sevmek gibidir.
Ne olur...
Bu kargaşa içinde, bu yarım akıl ile beni unutma...
HiraiZerdüş
----------------------------------------