kişilikle dişiliği karıştırmadığımız zaman...
Irkçılıktan arındığımız zaman..
Eşin dostun ayıplarını görmeyip, kendi kusurlarına odaklandığında.
Yalanla imanın bir arada olmayacağını idrak edebildiğimizde.
Zulümle âbâd olunmayacağını anladığımız zaman... zalime bizden sizden ayrımı yapmadan zalim dediğimizde...
Bu dünyadan gelip geçen bir misafir olduğumuzu anladığımızda..
Bize verilen herşeyin, can , nefes, mal,evlat ne varsa hepsinin geçici olduğunu anladığımızda...
Ölümlü dünyaya Ölmeyecek gibi yapışmaktan vazgeçtiğimizde...
Çevreye karşi zehir, diken, keskin bıçak, sivri ok olmayı bırakıp şevkat, merhamet, yumuşaklık kuşandığımızda...
Ve kendine eleştiriye açık olup, başkalarına sürekli eleştiriden uzaklaştığımızda...
Sureti ve sireti insan oluruz işte..
|