İslam tarihinin bizleri en çok etkileyen, hakkında az yada çok mutlaka bir bilgimiz olan "ifk hadisesi" konusunda Aişe annemizin duygularının etrafında biraz dolaşalım. Hakkında Nur suresi ayetleri nazil olan, 40 günde aklanan, kendini ifade edemediginden gözünde yaş kalmamış olan Aişe annemiz... Söylentilerle midesi bulanmış, münafıkların, müşriklerin eza veren sözleri ve iftiraları yetmez gibi sevdiği sahabelerinde bu iftiraya çanak tutmaları Allah Rasulu'nu besbeter etmişti.
Allah Rasulü ve Hz Aişe'nin yaşadıklarını kendi şahsınızda, kendi kabınızın alacağı kadarıyla hiç değerlendirdiniz mi? Yani siz bu iftiraya uğrayan olsaydınız, verilen tepkiler, Aişe annemizin düştüğü durum, duyguları, dedikoduyu çıkaranlar, iftira edenler, yayanlar her biri tanıdık mı? Yoksa o dönemde kalmış insan tipleri mi?
Allah Rasulü'nün kalbine düşen bu endişe, Aişe annemize nazik tepkisi hiç düşündünüz mü? Bu olay Peygamberimizin insan yanına, insani duygularına, işin içinden çıkamayışına, onun beşer yönüne çok güzel bir vurgudur ve bizim kapalı idraklerimize söyleyeceği çok şey vardır.
Buyurun o güne flashbach yapalım. Bu iftirayı biz yaşayalım "o günün insan profili ile aramızda bir fark varmı?"mütalaa edelim.
Allah Rasulü Beni Müstalik Gazvesine çıkmış, kura ile yanında seçtiği zevcesi Aişe'yi yanına almış, Zaferle döndükleri bu gazve sonrası Medine'ye yakın yerde konaklanilmış. Bu esnada Aişe annemiz tuvalet ihtiyacı için uzaklaşıyor. Döndüğünde"Yemen işi değerli bir gerdanlığını düşürdüğünü farkedip, aramak için geri dönüyor."
Şimdi burda bir fasıl duralım: Gittiğimiz bir yerde değerli bir gerdanlığı, bir bileziği, çantayı vs kaybettik. " Amaan yenisini alırım der miyiz?" Ben bizi tanıyorsam, araba kalkacak, başka araç yok yolda kalırsın, zaman yok, deseler yetişirim der illa aramaya koyuluruz
Ama illa gider ararız.
"Seferden dönülüyor, gerdanlık aramaya gitmiş bu neyin şımarıkliğı" diyenlere bugün aynını yapacak bir dünya Aişe annesi mizaçlı kadın gösterebiliriz. Dünyanın her yerinde aynı hissiyatta kadın hemde...
Sonra ne oluyor? Aişe annemiz geliyor fakat kervan gitmiş. Hafif olduğundan mahfenin içinde olduğu düşünülmüş yola koyulmuslar. Hz Aişe örtüsüne bürünüp beklemeye koyuluyor. Elbet farkederler bir gelen olur diye düşünüyor. Hava kararamaya yakın kervanın arkada bıraktığı bişey varmı diye kolaçan etmeye gelen sahabe " Saffan b. Muattal" geride kalan kişiyi görüyor. "Sen neden geride kaldın?" diye soruyor ama Aişe annemiz cevap vermiyor. Allah Rasulü'nün hanımını devesine bindiriyor kendisi yularindan tutup millete yetişmeye çalışıyor. Ne zaman yetişiyor sabaha karşı. Sabah Saffan ile çıkıp gelmiş. Kim bu Aişe? "Allah razı olsun Saffancığım, iyiki sapasağlam getirdin, çok şükür yetiştiniz, biz unutmuşuz, sende ne işin var ama Ayşecigim oralarda ama neyse geçti gitti açmısınız, yorgunmusunuz aman aman" demiyorlar tabiki.
Ne diyorlar? Dedikleri şey sürpriz değil.
Hangi coğrafya, hangi zaman diliminde olursa olsun hangi kadının başına gelirse gelsin, tanıdık bir adamla gelmiş olsa dahi geceleyin bir başına bir adamla seyahat etmiş bir kadını mahalle linç eder. Kadın namusluymuş, serefliymiş, hayırdan başka birşey bilmezmiş, adam da öyleymiş hatta deliymiş bile desen dedikoduların önünü ardını kesemezsin. O korkunç kazan kaynar. Aişe r.a için de Allah Rasulu içinde durum aynen böyle oldu. Niyeti kötü olanlar (münafıklar, müşrikler) bu fitne ateşine odun taşıdı. Şeytana uyan müminlerden bazıları ise bu ateşi harladılar.
Bugün birimiz bunu yaşasa aynısı olmazmı? Telefon yok, gecenin bir yarısı ya aracın kaza yaptığıni düşün en kötüsü ve sen kadın olarak sağsın yada otobüs seni mola yerinde bıraktı gitti. Sen yana döne ne yapsam diye kivranirken temiz niyetli biri gel bacım ben sizinkileri tanıyorum, memleket aynı yer arabayla götüreyim dedi ki yabancı da olabilirdi ve bindigini düşün. Aman Allahım Köy, kasaba, mahalle sallanır kadını da dar ağacında sallandırırlar. Ha mutlaka şartları zorlarız asla binme cüreti göstermeyiz, ölsek bir adamla beraber gece yolculuğunun açıklanır hiçbir tarafi yok. çünkü din değil örf bizi çiğ çiğ yer...
Şartların bundan daha daha elverişsiz olduğu bir dönemde, vahşi hayvana yem olmak, bir kafileye denk gelip esir edilmek gibi aklıma gelmeyen durumlarla karşılaşma ihtimali yüksek olan bir devirde de bunu yaşadı Hz Aişe. Daha dikkatli ve rikkatli olabilirdi diyebilirsiniz bu da hemcinsini yargılamanın başka yolu olur...
O gün için müminlere çok ders vardı bu olayda. Büyük sınandılar. Böyle bir haber duyduklarında "
bu düpedüz iftiradır demeleri gerekmiyordu"" Bunu konuşmak bize yakışmaz Fesuphanallah demeniz gerekmiyor muydu?" "İftirayı yayıyor, sonra da onu küçük görüyorsunuz"
Mahalleden bir bilge bir âlim çıkarda bizim için bunları söylerse ne âlâ. Yok olmadı katlimiz vacip.
İşte Ogün Allah kulu Aişe'yi temize çıkardı. Müminleri hizaya çekti, kalplerinde kötülük taşıyanları büyük azapla uyardı.
Bizler feraseti elden bırakmamalıyız. Allah Rasulü en az Aişe kadar büyük eziyet çekti. Fitne ateşi İslâm davasına bile zarar verdi. Bizler hakkımızda ayet inmesini bekleme şansımız olmadığına göre fitne ateşinin fokur fokur kaynadığı zamanlarda tedbir, itidal, feraset, gözü açık olma özelliklerini kuşanacağız. imtihanlara gebe hayatlarımızda bunlara rağmen iftiraya ugradiysak Allah'a havale edeceğiz. İftiraya uğramış kişiye kim olursa olsun Zeybep binti Cahş annemiz gibi tavır sergiliycez. Kardeşi bu iftiraları yayanlardan olduğu halde Zeynep annemiz " ben Aişe hakkında iyilik ve hayırdan başka birşey bilmem" feraseti göstermiştir.
Ayetler insan ve mümin tavrını çok net öğretiyor yeterki bilinci açalım.
