Milli şairimiz ve büyük karakter insanı Mehmet Akif’in doğumunun 151’inci, vefatının 88’inci yıldönümündeyiz. Edebiyat ve kültür tarihimizde ismi en çok yaşayanların, ölmeyenlerin başında gelir.
Âkif’in “zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem” diye başlayan şiiri birçok kimsenin ezberindedir. Âkif, hayatını da böyle yaşamış, gördüğü çok farklı devirlerin hiç birinde “gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövmeye” tenezzül etmemiştir.
Halide Edip, Âkif’in “çiğnerim çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım” mısraını çok sevdiğini, en beğendiği mısraının bu olduğunu yazmıştır.
Mehmet Akif’in hicranlı Mısır yıllarındaki arkadaşlarından İsmail Ezherli şöyle diyor:
“Mehmet Âkif Bey İslam dinine bu gibi hurafelerin girmesine cahil müstebitlerin sebep olduğu inancındaydı.”
Şiirlerinde de bunu işleyen Akif’in şu haykırışını hiç unutmamak lazım:
Sanıyorlar kafa kesmekle, beyin ezmekle
Fikr-i hürriyet ölür. Hey gidi şaşkın hazele
Ve Âkif’in, bağımsız düşünmeyi savunan, yeni nesilleri hür fikirli olmaya çağıran haykırışı:
Adam mısın, ebediyyen cihanda hürsün, gez;
Yular takıp seni kimsecik sürükleyemez.
Niye sürükleniyoruz? Cevabı açık değil mi Âkif’in bu beytinde. Bizde, eskisi kadar olmasa da “bir büyüğün” peşine takılma duygusu yaygındır.
Büyük sanat insanı, büyük vatansever, büyük karakter örneği Mehmet Âkif’i rahmetle. alıntı
__________________ Ben yalnızca sevdiklerimden korkarım.
Çünkü beni sadece onlar incitebilirler |