[Medine-web]

• Kesê ku çê nekarî, peyvan li derê xwe dike.
İşi yapamayan, bahaneyi kapının önüne koyar.

• Rehên ne bi dest dikeve, bi tevlihevî dikeve.
Yol el ile değil, kararlılıkla yürünür.

• Kesê ku li ser zarokî xwe naxebite, jiyana xwe li rê daneye.
Çocukluğunu anlamayan, hayatını yolda bırakmıştır.

• Zeman xweya re defterê xwe dibise.
Zaman kendi defterini kendisi yazar.

• Gurg ji ber qasê xwe dibêre.
Kurt aç olduğu kadar avlanır.

• Kevirê ku serê xwe qels kir, tiştê din xilas dike.
Kendi başını sertleştiren taş, başkasına zarar vermez.

• Bêdengî zarokê şermezar dike.
Sessizlik çocuğu utandırır – susmak bazen zarar verir.

• Gavê bê deng, qelewê zêde dike.
Sessiz adım, güçlü yankı yapar.

• Ziman, miftêlê del e.
Dil, kalbin anahtarıdır.

• Sözê ku ji dil dernekeve, qelewê xwe digihîne.
Yürekten çıkmayan söz, boş gürültüye benzer.

• Agirê qef, tenê deriyê xwe daxe.
Öfke ateşi sadece kendi kapısını yakar.

• Kesê ku dilê reş heye, çavên xweş jî bêkêr in.
Kalbi kararmış olanın güzel gözleri faydasızdır.

• Bê rû ne diçe ser çiyayê rûmetê.
Yüzsüz, haysiyet dağının tepesine çıkamaz.

• Kesê bê nebaz, di nav gundê xwe jî nabe mir.
İtibarsız adam, kendi köyünde bile adam sayılmaz.

• Nexweşî jê bêtirse ku bê nîşan e.
Belirtisiz hastalık daha tehlikelidir.

• Bi dîsa xwîn jê xwîna xwe natirsin.
Kan döken birinden kendi kanın korkmaz.

• Kinc xwarin e, lê ne ava mirov e.
Kin yemektir ama insanın gıdası değildir.

• Li ber qasê xwe binivîse, ne li ber tiştê kesê din.
Kendi ölçüne göre yaz, başkasının defterine göre değil.

• Kesê ku pêşî av ne xweşiya av dît, digire ser çemê xwe.
Suya girmeden güzelliğini görmeyen, kendi nehrine sarılır.

• Gavê ku vegerî, nivîsar ji nû ve dibêje.
Geri dönen adım, sözü yeniden kurar.

• Derveyî wê xakê, helbest jî bi zor tê gotin.
O toprak dışında, şiir bile zor yazılır.

• Ji xwînê xwe dûr bûn, rewşa bîr e.
Kendi kanından uzak olmak, yavaş yavaş unutulmak gibidir.

• Pîr ji zîv re nizanê, lê ji demê re dizane.
Yaşlı altından anlamaz ama zamandan anlar.

• Mêrxasê rast, dijminê xwe xwedî şerm dike.
Dürüst yiğit, düşmanına bile utanç verir.

• Zarokê rast, riyê mêvan naxwaze.
Dürüst çocuk, misafire yalan söylemek istemez.

• Ji çavê kesê din re xwe qelew meke.
Başkalarının gözü için kendini kötü duruma sokma.

• Ji ber xwînê xwe nebinê, ne ji ber kêşe.
Kendi kanına ihanet etme, zorluktan dolayı da vazgeçme.

• Ji kuştina bêyî sedem nabe şêr.
Sebepsiz öldürme aslan olmaz.

• Hişyarî hêja ye, lê bêbextî jî bêbexttir e.
Uyanıklık değerlidir, ama talihsizlik daha kötüdür.

• Deriyê qelew deriyê dilê ne.
Ağır kapı, ağır kalp demektir.

• Kesê bê dil, şevên tarî dimîne.
Kalpsiz kişi, karanlık gecelerde kalır.

• Ji pêşî avî ne, ji paşî serî xwe bidin.
Önce suyu tut, sonra başını eğ.

• Hinek kes bi zarokî xwe nizane.
Bazı kişiler çocuklarını bile tanımaz.

• Berî ku bifikrin, negehin.
Düşünmeden hareket etme.

• Zimanê rastî, dilê hesretê dikeve.
Doğru söz, yüreklerde özlem yaratır.

• Rûmetê xwe bi destê xwe xilas bike.
Haysiyetini kendi elinle kurtar.

• Evîna dilî bê awir jî serser e.
Yüreksiz sevgi değersizdir.

• Kesê ku tiştê xwe nayîne, herî wisa nezanî ye.
Kendi işini yapmayan en çaresizdir.

• Ji dengê xwe hez bike, ne ji dengê kesê din.
Kendi sesini sev, başkasının sesini değil.

• Pêxember got, bêgumanê xwe ji bilindtir nîne.
Peygamber dedi ki, şüphesiz ben kendimden üstün değilim.

• Kesê ku li ser rûmetê xwe naxerî, ji destê xwe nemîne.
Kendi haysiyetine sahip çıkmayan,

• Bê rûmetê mal, bejî ne be.
Haysiyetsiz ev, yaşamaya değmez.

• Zarokê ku ax lê tîne, berê vê şewqê dike.
Çocuk toprağa dokunursa, sevgi başlar.

• Di gava şevê de bêdengî şer e.
Gecenin sessizliği tehlikelidir.

• Xwedê şêr e, lê mirov heval e.
Allah aslandır, insan dosttur.

• Hevalê nebaş, navê şer e.
Kötü dost, kavganın adıdır.

• Dilê şermezar, jiyana tarî ye.
Utançlı kalp, karanlık hayat demektir.

• Bi dilê reş, qasî jîn û mirin hebin.
Karanlık kalple yaşamakla ölmek arasında fark yoktur.

• Gava heval nebe, jiyana bi tenê ye.
Dost olmazsa, hayat yalnızdır.

• Kinc li ser kêfxweşî nebe.
Kin, mutluluğun önüne geçer.

• Pêşî xweşbînî, paşî rûmet.
Önce iyilik, sonra onur gelir.