[Esma_Nur]

Bu ayet sadece bir uyarı değil; bir uyanıştır.”

Kalbimin tam ortasına isabet etti bu yazı. İçimde kıpırdanan ama susturduğum tüm sorular, bu cümlelerle dillendi. Hepimizin içinde yankılanması gereken bir ses olmuş.

İnsanın gafleti böyle çıplak bir dille ortaya serildiğinde, kaçacak yer kalmıyor. Ne mazeret, ne bahaneyle bu ayetin karşısında ayakta durabiliyoruz. Çünkü bu bir azarlama değil — bu bir sarsılış. Merhametle tokat gibi bir hatırlatma.

“Kerîm” bir Rab karşısında ne çok unuttuk, ne kadar vurdumduymazlaştık… Ama yazı şunu da unutturmuyor: Hâlâ geç değil. Hâlâ yol açık. Hâlâ bir umut var.

Bu yazı sadece düşündürmüyor, çağırıyor. Okuyanı bir yolculuğa davet ediyor: Öz’e, Yaratan’a, kendimize dönüş yolculuğuna.

Kaleminize değil, yüreğinize sağlık. Böyle metinler insanın ruhunu silkeler