[Seyyid]

Ey en Sevgili' den lütuf Sevgili!..
Dudaktan dökülen sözle, kalemden süzülen satırların, sadra doğan
muhabbetle olan sıcak bağını hesaba katarak, kelâmımın Senin katındaki
aczi altında ezilerek şunları diyebilirim ki;

Sen latîf olan
Allah (c.c)' ın, yerini kimsenin dolduramayacağı, paha biçilmez bir
lütfusun bize. Sen lütufların en yücesisin, en güzelisin Sultânım!
Bizi, Sen' in ümmetin olmakla şereflendiren Allah (c.c) Teâlâ' ya,
yarattıkları adedince hamdolsun!..

Hazret-i Sevban kadar
sevemesem de Sen' i, muhabbetine tâlip, muhabbet duyduklarının dostu
olma yolunda tökezleye tökezleye gelmekteyim Sana doğru.

Ne
acıdır ki, eskiden muhabbet sadırlardan satırlara nakşedilirken,
şimdilerde satırlardan sadırlara terfî etmeyi bekliyor. Gönlün
muhabbetinle hemhâl olması ise; ancak muhabbetinin hakkını verip
mübârek ahlâkınla ahlâklanmaktan geçiyor.

Zâtının aşkıyla
yanıp tutuşan ve lütfuna nâil olan şâir Nâbî kadar dökemesem de
muhabbetimi satırlara, sadrım Sen' in aşkının nûrunu dağıtıyor tüm
varlığıma. Hasretin gözlerimden döküldüğünde, gözyaşlarımı Fuzûlî' nin
gönül testisiyle Sana göndermekten başka bir şey gelmiyor elimden,
Efendim.

Endülüs' ten Bağdat' a gelip, evinin çevresi
karantinaya alınmış hocasının kapı aralığından mübarek hadîs-i
şeriflerini öğrenmek için dilenci kılığına giren, aşkına bürünmüş Bâkî
bin Mahlet' i duyduktan sonra, Cumâ' ları Sana salât ü selam getirenlerin
yüzlerini bizzat gördüğün haberiyle sarsılıp utanıyorum.

Ey
kalplerin tabîbi!.. Şahsınızda, Sizi Yaratan' ın Zâtına -celle celâlühu-
hürmet gösterip, mübârek hadîs-i şeriflerinizi nakletmek için,
bulunduğu mekânda en yüksek yere çıkmayı, edebin bir gereği olarak
gören bir ecdâda sahipken, bu güzel fazîletlerin kalıntılarıyla diri
tutmaya çalıştığımız mâneviyâtımızın tekrar yeşermesi için ne olur bize
duâ edin! Bizlerin “az”lardan, müjdelediğin “garip”lerden,
“mukarrebûn”dan olmamız için şefaatini lütfet.

Kutlu müjdene
nâil olmak için ömrünün son demlerinde İstanbul' un İslambol diye
anılmasına vesîle olan fethe ilk adımı atanlardan Ebû Eyyûb el-Ensarî
gibi İstanbul' u mânevî açıdan yeniden fethetmemiz, tekrar ümmet
bilincini, İslâm kardeşliğini kazanmamız için kerem edip, sünnetinle
yol göster bizlere!..

Muhabbete en çok lâyık olan beşer
Sen' sin. Senin sevgini, başta kendi gönlümüzde ve tüm insanlığın
gönlünde, İslâm' a hizmetçi olarak diri tutmamız için, Sana “Habîbim!”
diyen Vedûd olan Allah (c.c)' tan yardım diliyoruz. Çünkü Sen' i
lâyıkıyla sevmek, Sana “Sevgilim” diye hitâb eden Rabbimizi de
lâyıkıyla sevebilmeye bir vesîledir diye ümid ediyoruz.

Sultanım, bizi cürmümüze rağmen sev, sevdiklerine sevdir ve şefaatinle sevindir ki; bizden daha bahtiyarı olmasın dâreynde!

Hiçliğinin
dahî idrâkine varamamış bu âciz Meryem, Senin yaratılışının en önemli
harcı olan muhabbetle, gönülden gönüle Sana –âdetâ- lehimlenmek ister!
Şefaatinle ferahnâk etmezsen eğer, hâlimiz nice olur Efendim!

Yâ Raûf! Ne mutlu Sen' in kalbine düşene, ne mutlu kalbine Sen düşene!!!

Ne olur bizlere şefaat eyle!

Sultanım!..

* * *

Canımı, cânân eğer isterse minnet cânıma

Can nedir kim, ânı kurban etmeyem cânânıma

* * *

Sultanım, Seni sevdikçe daha çok tanıyor,

Tanıdıkça daha çok seviyorum..