Buğulu gözler kimi özler!
Ağla
Gönlüm
Sen hiç durmadan ağla
Sinede hiç
Bir yaş kalmasa
ve durmayan sel olsan da
Tufanın
Ayak izlerinden
Dem vursan ve hali kuşatsan
Yinede
Ne olur
Sen hiç durma
Benim için yorulma
Artık
Bizarlığın eşiğinde
Başlamıştım bir seyri sefere
Sevda
Hasretinin en
Acımasız badiresinde melalimle
Aşkın
Açılan pençesinde
Anın yaşattığı tiz ürpertilerle
Sensizliğin
Aksettiği hicranla
Baht mı kalır solgun heveslerde
Gönlümden
Ne kadarda bir sitem
Nüksetse de ne fark edecek ki
Sen
Ne olur hiçbir
Zaman hicrana fırsat verme
Aklımı
Kendi ellerimle
Sende acı kederle gark etme
Derdin
Derinliğinde
İnleterek artık heder etme
Kim
Duyacak ki bizim
Sedamızı ey gönlüm sen ağla
Kendi
İçinde durmadan
Mahşeri yaşatır sözlüm bakma
Ey
Civan gözlüm
Selvi nazlım neredesin ses ver
Ne yaptım
Ben sana ki Hak
Aşkına bir anlatsana sukutunla
Sevdana
Hasret bırakmadan
Artık melalime aksana hicranla
Bıraktın
Baş başa artık beni
Sen derdin en kıdemlisiyle hazana
Allahaşkı
İçin bir kez de
Sızıyla sen dirilsen kalbi hissetsen
Şimdi
Ben tıpkı şifasız
Kanayan bir yarayım, sancılardayım
Gecelerin
Mateminde söyle
Daha aşkın için, ne kadar yanacağım
Sensizlik
İkliminde hıçkıran
Gönlüne küsen virane ve aşkı demdeyim
Mustafa CİLASUN