[selsebil]

hacc duygusunu burdanda yaşayabilmeliyiz

Hac duygusunu buradan da yaşayabilmeliyiz İnsan, Allah’a kullukla inkişaf eder ve gerçek gücünü elde eder. Allah’la münasebet, insanlığa has bir keyfiyettir. Allah, insanın bozulup kokuşmaması için, kendisiyle münasebet kurmasını, itaat edip kullukta bulunmasını istemektedir. Zira kulluk, insanın kendisini yaratan ve ayakta tutan Rabb’iyle irtibatın adıdır.
Bu ayakta tutma, O’nunla münasebet kesildiği zaman ölür. İnsan, kulluk yaparsa Cenab-ı Hak’la münasebeti devam eder. Kullukla Rabb’in arasına giren her mâni, bu münasebeti kesici mahiyettedir. Bu sebeple mümin, ibadetlerini büyük bir neşve, huzur ve heyecan içinde yerine getirmek için fırsatlar peşinde koşar durur.
Biz, bunun en bariz örneklerini, hac ibadetinin yapıldığı Kâbe’de müşahede ediyoruz. Orada müminler, büyük bir ziyafete icabet ediyor gibi koşar, “ibadetimi kaçıracağım” endişesiyle adımlarını bir pergel gibi açar ve hedeflerine doğru hızla yol alırlar. Gayeleri, kendilerini bir an önce Kâbe’ye atarak Allah’ın huzuruna varmak ve kulluklarını ifa etmektir.
Fethullah Gülen Hocaefendi bir sohbetinde bu hakikati şöyle dile getiriyor: “Bunun daha derin bir manasını iliklerime kadar bütün ruhumla ben, insanların Ravza-i Tâhire’ye koşuşturmalarında hissettim. Omuzlarında seccadesi, ellerinde ayakkabıları, abdest almış; fakat henüz kollarını indirmemiş, saçını sakalını taramaya vakit bulamamış, sağındaki solundaki insanları görmeden O’na doğru büyük bir heyecanla koştuklarını görünce, kendi kendime duygulandım ve, ‘Bunlar hep Sana koşuyorlar ya Rasulallah! Bu ne câzibe-i kudsiyedir ki, mübarek baş ucunda oturup selamlarını takdim etmek ve mübarek kabrinin yanı başında durarak yerin en mukaddes toprağı üzerinde arz-ı ubudiyette bulunmak, Senin vasıtanla Rabb’e yönelmek için hep Sana koşuyorlar!’ dedim.”
Kalben onlarla beraberiz
İşte hac ibadeti bünyesinde, böyle bir koşuşun neşvesini taşır. Ona bakıldığı zaman bu mana sezilebilir ve mümin bunu duyar. Her ne kadar siz, “Biz hacca gidemeyeceğiz. Dolayısıyla bu manaları ruhumuzda duyamayacağız.” deyip hüzne kapılıyorsanız da üzülmeyin. En azından niyetlerimizle kalben onlarla beraber olabiliriz. Ve onların o mübarek topraklarda yaşadıkları his yoğunluğunu biz de çevremizde yaşayabiliriz. Bunun için bizler de günün değişik anlarında “Lebbeyk, Allahümme lebbeyk, Lebbeyke lâ şerike leke lebbeyk. İnne’l-hamde ve’n-ni’mete leke ve’lmülke lâ şerike leke” diyerek hacılarla bir duygu birliği içine olabiliriz.
Bu muhteşem ruhânî birliği tesis etme adına bol bol salavat-ı şerifeler de getirebiliriz. Necip Fazıl, “Bazı geriden gelen yüz bin devir ileride!” diyor. Dolayısıyla o mübarek mekanlara gidemeyip de yüreği yananların ne kazandığını bilemiyoruz. Kim bilir bu duygu ve düşüncenin hasıl ettiği yürek burkuntusuyla yapılan dualar ne kadar kıymetlidir. Biz de bu hasretle birlikte dualarımızı birleştirerek hacdaki kardeşlerimizle aynı atmosferi paylaşabilir ve onların yaşadığı manevi ziyafetten istifade edebiliriz.
alıntı