[TufeyL]

Allah Demenİn Hesabini Vereceksİn

KardesLerim ..

Abdulkadir Geylani hazretleri bir toplantıda vaaz
ederken, bir ara öyle derin konulara daldı ki, cemaat
kendinden geçer gibi oldu. İşte bu esna da cemaatin
içerisinden bir ses '' Allah '' diye feryat ediyordu. Bunu
duyan büyük veli biraz durakladı, feryat eden adama
karşı döndü ve dedi ki:

- Yarın Allah'ın huzurunda bu Allah demenin hesabını
vereceksin. Kimileri anladı bunun manasını, kimileri ise
anlamayarak hayretle sordu:

- Bu nasıl iş. Allah demenin de hesabı mı olur? Büyük veli
izah etti durumu:

- Evet, bu Allah feryadınında hesabı vardır. Niçin Allah
dedi. İtibar kazanıp menfaat elde etmek için mi, yoksa
Allah için, ihlas ile mi?

Evet bütün mesele burada. Yaptığımız işi, konuştuğumuz
sözü Allah için mi söylüyor veya yapıyoruz, yoksa
gösteriş için desinler diye mi?


Adamın biri elinde tesbih, dilinde zikirle meşhur demirci
Hafsı Haddad'ın huzuruna girer.
Hem konuşur, hem de Allah Allah diye zikreder.
Hafsı Haddad adamın Allah deyişindeki sahteliği,
ağzından aşağı inmeyişini hisseder.
Bir ara kendisini zaptedemez ve derki:

- Yalan söyleme birader, yalan söyleme... Adam karşılık
verir:
- Bunun doğrusu nasıl olur, göster de görelim.
Bunun üzerine elindeki demir çekici atan büyük veli, koca
demir örsün üzerine çıkar, Allah Allah diye öyle bir feryat
eder ki, ayağının altındaki koca demirin eridiği görülür.

Fakat Hafsı Haddat yine üzgün ve şöyle der:

- Eyvah bende yalan söylemişim. Şayet doğru söylemiş
olsaydım... ihlas ile Allah deseydim, ayağımın altındaki
demirden önce benim kendim erimem gerekirdi....

Evet dindarlığımız böyle olmalı. Sözde, ağızda kalmamalı,
gönüle inmeli, lafta kalmamalı yaşayışımıza sirayet
etmelidir...

Sunuda unutmayalım ki ; Eğer biz, inandığımız gibi yaşamazsak, yaşadığımız gibi inanmaya başlarız...